توسعه مدل تصميم گيري چندشاخصه براي انتخاب سامانه هاي اندازه گيري خودكار جريان در شبكه هاي آبياري

يكي از روش هاي موثر در بهبود عملكرد، مديريت تحويل آب، بهره وري و افزايش انعطاف پذيري در شبكه هاي آبياري، استفاده از سامانه هاي خودكار است كه يكي از مهم ترين آنها، سامانه هاي اندازه گيري جريان است. عوامل متعددي در انتخاب اين سامانه ها در زمينه هاي هيدروليكي، فني، فيزيكي، محيطي، اقتصادي، اجتماعي و مديريتي موثرند. تعدد اين عوامل و تنوع تجهيزات موجود موجب پيچيدگي تصميم انتخاب مناسب اين سامانه ها در كانال هاي آبياري مي شود كه ضرورت كاربرد مدل هاي تصميم گيري چندشاخصه را ايجاب مي كند. در اين تحقيق با استفاده از روش تصميم گيري چندشاخصه، مدلي براي انتخاب سامانه اندازه گيري خودكار ارائه شده است. بدين منظور سامانه هاي خودكار اندازه گيري جريان در كانال هاي آبياري شناسايي و سپس مجموعه شاخص هاي موثر بر انتخاب اين سامانه ها در زمينه هاي مذكور تعريف و دسته بندي شدند. با امتيازدهي به شاخص هاي شناسايي شده براي تمامي گزينه ها، ماتريس تصميم گيري به عنوان ورودي مدل توليد شد و مدل تصميم يري چندشاخصه، با استفاده از روش تاپسيس و روش وزن دهي آنتروپي در نرم افزار مت لب توسعه يافته، براي كانال L1 شبكه آبياري قزوين اجرا شد. نتايج كاربرد مدل در كانال L1 نشان داد كه سامانه هاي دبي-اشل و سرعت-مساحت، نسبت به سامانه هاي سازه اي، همچنين حسگرهاي فشاري و شناور نسبت به حسگرهاي بابلر و آلتراسونيك رتبه بالاتري كسب كرده اند.