بررسي فرضيه ثبات كاركردي در بورس اوراق بهادار تهران؛ مورد اجزا مستمر و غير مستمر

Test of functional fixation hypothesis; case of continuous and non-continuous component of earnings

در اين مقاله فرضيه ثبات كاركردي از جنبه تفكيك اجزا مستمر و غير مستمر سود در بورس اوراق بهادار تهران و در سطح شركت آزمون شده است. فرضيه ثبات كاركردي بيان مي نمايد كه سرمايه گذاران صرف نظر از روش هاي حسابداري متفاوت براي محاسبه‌ي سود و اجزا متفاوت آن، ارقام سود را به نحو مشابهي تفسير مي‌كنند. بنابراين سرمايه گذاران تازه كار، سود را به اجزا عملياتي و غير عملياتي سود را كه دوام متفاوتي نسبت به يكديگر دارند تجزيه ننموده و با تمركز بر خط آخر سود آن را تجزيه نمي نمايند. بنابراين رشد جز غيرعملياتي(غير مستمر) در دوره جاري منجر به كاهش بازدهي در آينده خواهد شد. براي آزمون اين فرضيه از اطلاعات 153 شركت طي سالهاي 1382 تا 1389 استفاده نموده و از طريق تحليل رگرسيون نتيجه گيري نموديم. نتايج هم در مورد ارتباط اجزا سود با بازدهي آتي نشان مي دهد كه شواهد قوي مبني بر قدرت توضيح دهندگي اين فرضيه در دوره و نمونه تحقيقي وجود دارد.

In this paper the functional fixation hypothesis is tested from investors’ viewpoint for separation of continuous and non-continuous components of earnings. The functional fixation hypothesis states that investors interpret earnings regardless of related accounting methods and persistence of its component. So naive investors do not analyze earnings figures in detail (ie, continuous and non-continuous components) and instead they focus on the bottom line. Furthermore, the literature argues that non-continuous component has less persistence than continuous component and non-continuous component growth in current period which leads to low returns in future. The functional fixation hypothesis was tested using the data of 153 listed companies quoted in the TSE for 7 years (1382- 1389). Our findings show that there is a powerful evidence for the hypothesis explanatory power.