اثربخشي روان درماني وجودي بر افزايش تاب‌آوري زنان نابارور

Effectiveness of Existential Psychotherapy in Increasing the Resiliency of Infertile Women

زمينه و هدف: تشخيص ناباروری به خصوص برای زنان با مشكلات بسياری همراه است. يكی از راهبردهايی كه می‌تواند در كاهش پريشانی روانشناختی زنان نابارور مؤثر باشد، تاب‌آوری است. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی روان درمانی وجودی در افزايش تاب‌آوری زنان نابارور بود. روش بررسی: روش اين پژوهش نيمه آزمايشی از نوع پيش‌آزمون ـ پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماری پژوهش را كليه زنان نابارور شهر دهدشت در تابستان 1393 تشكيل دادند. افراد نمونه در وهله نخست به طور نمونه‌گيری در دسترس انتخاب و پس از تكميل پرسشنامه تاب‌آوری و كسب حدنصاب لازم برای ورود به تحقيق با استفاده از نمونه گيری تصادفی در دو گروه آزمايشی و كنترل (8 نفر برای هر گروه) گمارده شدند. گروه آزمايش طی 8 جلسه در معرض روان درمانی وجودی به صورت گروهی قرار گرفتند، اما گروه كنترل، مداخله ای دريافت نكردند. داده های گردآوری شده با استفاده از تحليل كوواريانس تجزيه و تحليل شدند. يافته‌ها: بين ميانگين نمرات پيش آزمون و پس آزمون گروه آزمايش تفاوت معنی‌داری وجود داشت و روان درمانی وجودی به طور معناداری تاب آوری در زنان نابارور را افزايش داد (01/0p<). نتيجه گيری: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه روان درمانی وجودی می‌تواند باعث افزايش تاب‌آوری در زنان نابارور شود، لذا انجام مداخلات بر اساس اين رويكرد می‌تواند در ارتقاء سلامت روان مفيد باشد.

Background and Aim: Many problems are associated with infertility diagnosis, especially for women. Resiliency is one of the strategies which may reduce psychological distress of infertile women. The aim of current research was to study the effectiveness of existential psychotherapy in increasing the resiliency of infertile women. Method: The design of the present study was a semi-experimental research with pretest and posttest with control group. Statistical population consisted of all infertile women of Dehdasht, Iran, in the summer of 2014. Samples were selected at first by available sampling method and after completing resiliency questionnaire, and obtaining score for enter to research, were placement using random sampling method in two experimental and control groups (N = 8 per group). The experimental group participated in 8 sessions of group counseling based on existential approach and control group received no intervention. The gathered data were analyzed using covariance analysis. Results: The results showed that significant differences between the pre-test and post-test scores of the experimental group existed. This difference was significant at the level of 0.01. Therefore, it seemed that existential psychotherapy increased the resiliency of infertile women. Conclusion: The results revealed that existential psychotherapy increased resiliency of infertile women and interventions based on this approach will lead to the improvement of the mental health.