بروز خشونت نسبت به پرستاران مراكز آموزشي درماني شهر رشت

Incidence of violence against nurses in the educational-medical centers in Rasht

مقدمه: خشونت در محيط كار در سراسر دنيا عامل خطر مهمي تلقي مي شود .پرستاران نيز به دليل حضور و فعاليت در مراكز درماني و ارتباط مستقيم با بيماران و همچنين قرار گرفتن در معرض تنش هاي متعدد همواره در معرض انواع خشونت قرار دارند. هدف: اين مطالعه با هدف تعيين ميزان بروز خشونت نسبت به پرستاران شاغل در مراكز آموزشي و درماني شهر رشت صورت گرفته است. روش كار: اين مطالعه يك تحقيق مقطعي از نوع توصيفي و تحليلي بود كه جامعه آن را پرستاران شاغل در مراكز آموزشي درماني شهر رشت تشكيل مي دادند و از بين آنها 442 نفر با نمونه گيري به شيوه تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. ابزار نمونه گيري پرسشنامه برگرفته از ابزار ناكرينر (Nachreiner) و رحماني بود كه توسط آن ميزان بروز خشونت در پرستاران شاغل در مراكز آموزشي درماني شهر رشت مورد بررسي قرار گرفت. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از شاخص هاي آمار توصيفي و آزمون هاي آمار استنباطي شامل آزمون تي مستقل و مجذور كاي انجام گرفت. نتايج: يافته هاي اين مطالعه نشان داد كه1/54 درصد از كاركنان تجربه مواجهه با خشونت كلامي و 1/11 درصد تجربه خشونت فيزيكي داشته اند. خشونت كلامي اغلب از سوي همراهان بيمار و خشونت فيزيكي اكثراً از سوي بيمار بوقوع پيوسته است و در اكثريت موارد افرادي كه بروز خشونت را گزارش نداده، علت آن را بي فايده بودن گزارش قلمداد نموده اند. به علاوه يافته ها نشان داد كه بين سطح تحصيلات و خشونت كلامي (02/0p=) و بين وضعيت كاري(02/0p=) و تاهل(02/0p=) با خشونت فيزيكي ارتباط آماري معني دار وجود دارد. نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان ميدهد كه خشونت كلامي و فيزيكي در پرستاران شاغل در مراكز آموزشي درماني رشت در موارد متعددي رخ داده است كه به نظر مي رسد جهت كاستن از وقوع ان نياز به چاره انديشي باشد.

Introduction: Violence at work is considered an important risk factor worldwide. Nurses due to their presence and practice in treatment centers, direct contact with patients and also many stresses are at risk of various types of violence. Objective: The aim of this study was to determine the incidence of violence against nurses working in educational-medical centers in Rasht city. Methods: This is a descriptive-analytical cross sectional study which its population consists of nurses employed in educational-medical centers in Rasht city and 442 nurses were selected by stratified randomize sampling methods. Data collection instrument was extracted from Nachreiner and Rahmany tools used to survey incidence of violence against nurses in the educational-medical centers in Rasht. The findings were analyzed by descriptive and inferential statistics such as T and Chi square tests. Result: Findings showed that 54.1% and 11.1% of nurses experienced verbal and physical violence respectively. Verbal violence in most cases occurred by visitors and physical violence often occurred by patients and in most cases who did not report violence was because it was considered useless. In addition results indicated a significant relationship between verbal violence and level of education (P= 0.02) and physical violence and work condition (P=0.02) and marital status (P=0.02). Conclusion: Results indicated high frequency of verbal and physical abuse toward nurses in health centers in Rasht and different measures are needed to decrease its incidence.