ارزيابي فضاي سبز شهري و مكان يابي آن با استفاده از روش هاي تصميم گيري چند معياره فازي (مطالعه موردي منطقه سه شهرداري مشهد)

پارك هاي شهري از مهم ترين كاربري هاي شهري مي باشند و وضعيت توزيع آن ها در سطح شهرها از اهميت بالايي برخوردار مي باشد. منطقه سه شهرداري مشهد به لحاظ توزيع فضاي سبز شهري از وضعيت مناسبي برخوردار نمي باشد به طوري كه سرانه فضاي سبز موجود براي هر نفر برابر 52/1 مترمربع است كه اين فاصله زيادي با استانداردهاي محيط زيست سازمان ملل متحد دارد، هم چنين اين منطقه در مقايسه با شهر مشهد (با سرانه 8/9 متر مربع) نسبت كم تري را نشان مي دهد؛ اين در حالي است كه منطقه مورد مطالعه به لحاظ جمعيتي يكي از پرتراكم ترين مناطق شهر مشهد مي باشد. هدف از اين پژوهش تعيين مكان بهينه براي احداث پارك هاي شهري جهت كاهش كمبودهاي موجود در منطقه مي باشد. براي دست يابي به هدف مورد نظر بايد زمين هاي منطقه بر اساس معيارهايي از جمله وجود زمين هاي باير، ميزان فاصله از مراكز آموزشي و فرهنگي، تراكم جمعيت، دسترسي به تاسيسات شهري و شبكه ارتباطي شهر و ميزان فاصله از پارك ها و فضاي سبز موجود ارزش گذاري گردد، سپس با استفاده از منطق فازي در محيط نرم افزار ArcGIS لايه هاي مورد نياز فازي سازي شد در ادامه هر يك از لايه هاي فازي شده با يكديگر تلفيق شد. نتايج حاصل از تلفيق لايه هاي اطلاعاتي زمين هاي منطقه را براي انتخاب مكان هاي مناسب براي فضاي سبز اولويت بندي شد. در نهايت زمين هاي اولويت بندي شده را با نقشه كاربري اراضي مورد ارزيابي قرار گرفت كه با كاربري موجود در سطح منطقه هم خواني داشت.