بررسي ارتباط ويژگي هاي لرزه شناسي با پهنه هاي زمين ريخت شناسي ايران

بررسي ويژگي هاي لرزه شناسي ايران در پهنه هاي گوناگون زمين ريخت شناختي به منظور تشخيص الگوي رفتاري ويژه در اين پهنه ها هدف اصلي در اين تحقيق مي باشد. براي اين منظور ايران براساس پهنه هاي ژئومورفولوژيك تفكيك گرديد و در محيط GIS داده هاي 30 ساله ي ژرفا، بزرگي و فراواني زلزله ها براي هر يك از پهنه هاي ژئومورفولوژي معرفي گرديد. سپس اين داده ها در صفحه ي گسترده براي هر پهنه به طور مجزا ذخيره گرديد و در محيط SPSS و Minitab تجزيه و تحليل و سپس مقايسه گرديد. نتايج نشان داد كه از ميان 9 پهنه زمين ريخت شناسي ايران پهنه زاگرس و خزر داراي بيش ترين نامنظمي ها هستند. تراكم نسبي زلزله ها در زاگرس زياد است ولي وقوع زلزله هاي بزرگ كم تر از ساير پهنه هاست؛ بالاترين مقاديرb به اين پهنه اختصاص دارد ولي روند افزايشي آن ها نسبت به عمق كاملاً منظم نيست. در خزر تراكم نسبي زلزله ها زياد نيست، ولي زلزله هاي بزرگ حاكميت بيش تري دارند. مقدار b داراي كم ترين مقدار بوده و نسبت به ژرفا از بي نظم ترين تغييرات برخوردار مي باشد. هر چند كه ساير پهنه ها الگوي منظمي در تغييرات مقدار b نسبت به عمق دارا هستند ولي بعضي ويژگي هاي آن ها مي تواند بعضي از آن ها را در يكي از مناطق زاگرس يا خزر قرار دهد؛ به نحوي كه شرق، شمال شرق، و شمال تشابه بيش تري با پهنه خزر نشان مي دهند و جلگه ي جنوب و شمال غرب نيز شباهت هاي زيادي با زاگرس دارند. مكران و ايران مركزي ويژگي هاي بينابين را نشان مي دهند.