نقش شاخص‌هاي اجتماعي و كالبدي بر كيفيت زندگي در بافت‌هاي شهري (مطالعه موردي: محلات شهري زنجان)

Role of Social-Physical Indexes for Quality of Life in City Quarters (Case Study: Zanjan City Quarters)

مفهوم كيفيت زندگي داراي كاربردهاي فراواني است،اما ارايه تعريف روشن وجامع از آن دشوار است،به همين دليل اين واژه همچنان در ادبيات علمي مختلف دچار ابهام است. اين پژوهش مي كوشد چارچوب مفهومي براي كيفيت زندگي با تاكيد بر معيارهاي كالبدي آن در مقياس خرد شهري (محله) ايجاد نمايد. روش تحقيق در پژوهش حاضر روش فرضي- استنتاجي بوده كه به شيوه كتابخانه اي وميداني جمع آوري اطلاعات صورت گرفته وبا بكار بردن مدل فرايند تحليل سلسه مراتبي(AHP) واستفاده از نرم افزار SPSSو Expert choiceبه تجزيه وتحليل داده هاپرداخته شد.نتايج حاصل از مطالعه سه بافت مختلف شهري( بافت اسكان غير رسمي ،بافت فرسوده و بافت برنامه ريزي شده) شهر زنجان نشان مي دهد كه محلات برنامه ريزي شده از نظر شاخص هاي كالبدي فرمال اجتماعي در مقايسه با دو بافت ديگر از وضعيت مناسبي برخوردار مي باشند.

The quality of life concepts have various applications. But it is difficult to make a comprehensive definition for them. Therefore these words have ambiguity in scientific literature. This research effort makes concept framework for quality of life with emphasis on skeletal indexes in tiny quarter scale clear. Research method in the present study is inductive-deductive method, which continues with information gathering by attributive and survey method and the results were analyzed using AHP (Analyze hierarchy process) model and the application of SPSS and expert choice software. The results indicated that three different urban textures (Exhausted, informal settlement and planned Textures) in Zanjan city show which planned quarter in social formal skeletal factors is better than other urban textures.