تاثير‌پذيري شجاع در فصل دوم كتاب انيس‌النّاس از منابع فارسي و عربي

The Influence Persian and Arabic Sources on Shojaʹʹ in Chapter Two of Anis al-Nas

سرزمين كهن ايران همواره زادگاه اديبان و دانشمنداني بوده است كه توجّه به امور اخلاقي را سرلوحـه كار خود قـرار داده‌اند. از ديرباز كتاب‌هاي چندي در زمينه اخـلاق و تربيـت نگاشـته شـده اسـت. «انيس‌النّاس» يكي از اين كتاب‌هاي اخلاقي و تربيتي است كه در سال 830 هجري قمري به دست شخصي گمنام به نام «شجاع» به رشته تحرير درآمده است. وي اين كتاب را به پيروي از قابوسنامه در بيست فصل نگاشته است و در لابه‌لاي مطالب كتاب، عبارت‌ها و اشعار فارسي و عربي مرتبط با موضوع را ذكر كرده است. پژوهش حاضر به بررسي و معرّفي فصل دوم كتاب انيس‌النّاس با عنوان «در آداب دوست گزيدن و شرط آن» پرداخته است و تلاش كرده تا ابتدا منابع مورد استفاده نويسنده را در نوشتن كتاب مشخّص كند و آنگاه تاثير انديشـه‌هاي اسلامي و ايراني را در اين كتاب نشان دهد.

Iran, the ancient land, has always been home to writers and scientists who put attention to ethics into their work. For a long time, several books have been written on ethics and training. Anis al-Nas is one of the ethical and didactic books written by an unknown person named Shojaʹ in the 830 AH. He has written this book in twenty chapters imitating Qaboosnameh. Amidst the book, Persian and Arabic phrases and poems relevant to the subject has been cited. The current study has reviewed and presented Chapter Two of the book Anis al-Nas, i.e. "in practice of selecting friends and its conditions". It first tries to determine sources used by the writer in the writing of this book, then indicate the influence of Islamic and Iranian thought on it.