سنجش ميزان برخورداري شهرستان‌هاي استان خوزستان از شاخص‌هاي بهداشتي- درماني با استفاده از تكنيك ادغام

Khuzestan Provinceʹʹs Assessment of Iits Healthcare Indices Using the Integration Techniques

لازمه برنامه‌ريزي منطقه‌اي، شناسايي جايگاه توسعه‌يافتگي مناطق نسبت به يكديگر است. يكي از شاخص‌هاي اصلي توسعه، شاخص سلامت و به‌نوعي ميزان بهره‌مندي جامعه از خدمات و امكانات بهداشتي و درماني است. پژوهش حاضر به بررسي ميزان برخورداري شهرستان‌هاي استان خوزستان از لحاظ شاخص بهداشتي - درماني مي‌پردازد. روش تحقيق بر اساس هدف كاربردي و بر اساس ماهيت توصيفي –موردي و تحليلي است كه در آن 41 متغير بهداشتي- درماني با استفاده از مدل‌هاي الكتر، ويكور و روش‌هاي ادغام مورد بررسي و ارزيابي قرار گرفته‌اند. نتايج اين پژوهش حاكي از آن است كه ميزان برخورداري شهرستان‌هاي استان از لحاظ شاخص بهداشتي – درماني يكسان نبوده و اختلاف زيادي با يكديگر دارند، اغلب آن‌ها از نظر شاخص بهداشتي- درماني در وضعيت مطلوبي قرار ندارند. بنابراين در راستاي كاهش شكاف توسعه موجود ميان شهرستان‌هاي استان، شهرستان‌هاي بسيار محروم، محروم و نيمه برخوردار بايد در اولويت برنامه‌ريزي‌هاي مسيولان و متخصصان قرار گيرند.

Regional planning requires the identification of an areaʹs development rank to other areas. One of the main indicators of development in an area is its health indicator & by extension , its health care services and facilities for the benefit of society. The present study discusses the investigation of Khuzestan Province citiesʹ of their health care rank. The methodology is based on an applicable purpose & has a descriptive-analytic nature in which 41 health-therapeutic variables have been carefully studied and evaluated ,using Electra model, Vikor model and the integration techniques. The results indicate that the ranks of the cities in this province in health care are not the same and have major differences with each other and most of them are not in a desirable condition. So in order to reduce the development gap between the provincial cities, the cities of a very poor rank, must be set as the first priorities in this province.