سنجش ميزان رضايت از كيفيت زندگي در منطقه ي چهار شهر كرمان

An assessment of satisfaction with Life quality in district four of the city of Kerman

در چند دهه ي اخير با توجه رشد شتابان شهري و تجمع هرچه بيشتر منابع و امكانات در شهرها، شناخت، اندازه گيري و بهبود كيفيت زندگي به عنوان يك مساله ي مهم از اهداف عمده ي افراد، محققان، برنامه ريزان و دولت ها بوده است. مساله وقتي حل مي شود كه وضع موجود به وضع مطلوب تبديل شده باشد. اگر ادراكات شهروندان منطقه ي 4 شهر كرمان را به عنوان وضع موجود در يك فضاي جغرافيايي، و سطح انتظارات آنان را از كيفيت زندگي به عنوان يك وضع مطلوب در نظر گرفته شود، تنها ميزان شكاف بين مساله شناخته شده است؛ پس براي رسيدن به وضع مطلوب بايد گام هاي اساسي تري برداشت؛ از اين رو اين تحقيق درصدد است تا به سنجش ميزان رضايت از كيفيت زندگي در منطقه ي 4 شهر كرمان بپردازد. علت انتخاب اين منطقه سطح برخورداري آن نسبت به ساير مناطق ديگر بوده است. روش تحقيق توصيفي- تحليلي مقطعي و از نظر هدف در زمره ي تحقيقات كاربردي جاي مي گيرد. با توجه به موضوع تحقيق و منطقه ي مورد مطالعه روش گردآوري داده ها زمينه-يابي(تحقيق پيمايشي) انتخاب شده است و روش نمونه گيري طبقه اي تصادفي و جمع آوري داده ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد سروكوال انجام گرفته است. جامعه ي آماري تعداد افرادي است كه در منظقه ي چهار كرمان ساكن هستند و حجم نمونه ي اقتباس شده از فرمول كوكران 384 پرسشنامه است. نتايج تحقيق كه در قالب آزمون هاي ناپارامتري، ويلكاكسون، كروسكال واليس، يومن ويتني و همبستگي اسپيرمن انجام گرفت نشان مي دهد در تمامي ابعاد پنج گانه كيفيت زندگي(حوزه مسكن، امنيت، روابط اجتماعي و حس تعلق، امكانات و تسهيلات شهري و حمل و نقل) شكاف منفي از كيفيت وجود دارد. بيشترين ميانگين شكاف كيفيت در حوزه ي حمل و نقل و كمترين ميانگين شكاف مربوط به بعد روابط اجتماعي و حس تعلق مكاني است. نتايج تحقيق در فرضيه ي دوم نشان داد كه بين سن مراجعان و نمره ي شكاف كيفيت همبستگي مثبتي وجود داشت يعني با افزايش سن پاسخگويان ميزان رضايت آنان افزايش مي يابد. آزمون كروسكال واليس نيز نشان داد كه بيشترين ميزان رضايت از كيفيت زندگي در بين افراد زير ديپلم بوده است يعني افراد با تحصيلات كمتر از رضايت بيشتري برخوردار بوده اند(0.008 وsig= 0.034 ).

Given the rapid growth of urban areas and the accumulation of resources in cities in recent decades gaining knowledge of, measuring, and the improvement of quality of life has assumed prominence among researchers, urban planners and governments officials. This issue will be solved only if the existing situation changes into the desired one. By considering the perceptions of residents as the existing situation and their expectations of quality of life as a desired situation; then the gap will be identified, hence in order to achieve the desired situation, more fundamental steps should be taken. Therefore, the aim of the present research is to assess people’s satisfaction with life quality in district 4 of the city of Kerman. This site was chosen because of its distinction compared to the other regions. The research methodology is survey and data gathering tool was questionnaire. The research population consisted of all those residing in district4 of Kerman, of which, based on Cochranʹs formula 384 individuals were chosen as the sample through stratified random method. The results of Non-parametric, Wilcoxon, Cross-call Valise, and U-man Whitney tests and Spearman Correlation showed that there are negative gaps in all five dimensions of the life quality (including: dwelling facilities, security, social communications and sense of belonging, urban facilities and transportation). The highest average for the quality gap is related to the dimension of transportation and the lowest average is related to the social communication and belonging sense. The results of the second hypothesis showed that there is a positive correlation between the respondents’ age and the quality gap. It means that the respondents’ satisfaction increases with increasing of their ages. The Crosscall- Vallis test showed a negative relationship between education and satisfaction with life (sig=0.034, 0.008).