سنجش خطرپذيري كاربري‌هاي شهري از منظر پدافند غيرعامل (نمونه موردي: شهر آبادان)

Assessing the Risks of Urban Uses from the Passive Defense perspective (Case Study: Abadan)

به هنگام وقوع بحران‌هاي انساني كاربري اراضي حياتي يك شهر از نظر دشمن داراي اهميت بالايي مي‌باشد. از اين رو امروزه يكي از ابزار برنامه‌ريزان براي كاهش خسارات شهري در برابر بحران‌ها بحث برنامه‌ريزي كاربري اراضي است. با اين حال شهر آبادان به خاطر موقعيت مرزي و بندري و همچنين داشتن ويژگي‌هاي ممتاز اقتصادي و ارتباطي يكي از مناطق مرزي با خطرپذيري بالا مي‌باشد. روش تحقيق اين مقاله از نظر ماهيت نظري- كاربردي و از نظر روش توصيفي- تحليلي بررسي شده است. داده‌ها نيز با استفاده از نرم‌افزار (Arc GIS) تحليل شده‌اند. يافته‌هاي تحقيق نشان مي‌دهد در تخصيص كاربري اراضي و مكان‌يابي فضاهاي انسان ساخت شهر آبادان، اصول پدافند غيرعامل مورد توجه واقع شده نشده و اين امر در مناطق سه‌گانه نيز يكسان نبوده و ملاحظه مي‌شود كه منطقه يك آبادان داراي بيشترين خطرپذيري و منطقه سه داراي كم‌ترين خطرپذيري مي‌باشد.

Vital land use of a city enjoys great importance during human crises, especially from the enemies’ point of view. Hence, one of the tools of planners to decrease urban damages against crises is discussing land use planning. However, having border and port status and excellent economical and communicative attributes, Abadan is one of the border areas with high risks. From nature point the research methodology of this article was theoretical-practical and in view of method it was descriptive-analytic. The data were analyzed using (Arc GIS) software. Research findings indicated that Abadan and passive defense principles were not attended to in allocating land use and locating man-made spaces. And this was not equal in triple regions too and it was observed that Abadanʹs regions 1 and 3 had the highest and the lowest risks respectively.