تفسير تطبيقي برخي از آيات عدالت اجتماعي با تاكيد بر حسن ذاتي و عقلي

A Comparative Commentary of Some Verses on Social Justice with an Emphasis on reasonable and essential State of Being Good

عدالت اجتماعي از اهداف بعثت پيامبران و فرستادن كتاب‌هاي آسماني است و به همين جهت، مفسران قرآن كريم در آيات زيادي بر آن تاكيد دارند. براي برخي از آيات مرتبط با عدالت اجتماعي، نقش كليدي در اين زمينه تلقّي مي‌شود و يكي از مهم‌ترين مباحث آنها دلالت بر حسن ذاتي و عقلي يا حسن شرعي است. مفسران اماميه و معتزله به حسن ذاتي و عقلي اعتقاد دارند و مفسران اشاعره به حسن شرعي. در اين مقاله، آيات مرتبط با عدالت اجتماعي و دلالت آنها بر حسن ذاتي و عقلي يا حسن شرعي از ديدگاه مفسران عدليه و اشاعره مورد بررسي قرار گرفته، دلالت آنها بر حسن ذاتي و عقلي تبيين مي‌شود و سپس آثار مهم اين مبنا با شواهد قرآني بيان مي‌گردد. از مهم‌ترين آثار اين مبنا مي‌توان به حُسن تكليف به عدالت اجتماعي، تشويق بيشتر به عدالت اجتماعي، نفي نسبيت حُسن عدالت اجتماعي و حُسن عدالت اجتماعي در مصاديق فاقد نص خاص اشاره كرد.

Social justice has been known as one purpose for divine prophecy and revelation; such being the case, commentators have paid special attention to it in many verses. Some of these verses, referring to Shiite and Mu`tazilite reasonable and essential or Ash`arite religious goodness, have been considered of key part. In this paper, the verses with regard to their referring to reasonable and essential or religious goodness have been studied. As is shown, they support Shiite point of view in the field. Furthermore, important results of the view have been Quranicly explained. Goodness of obliging social justice, paying more attention to it, opposing the claim of relativity of its goodness and goodness of it in those cases lacking of particular clear text may be counted as its results.