بررسي تفسيري «ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ»

An Exegetic Study of Quranic Statement: Corruption Doth Appear on Land and Sea

براي گناهان سه نوع مجازات برشمرده‌اند: مجازات قراردادي، مجازاتي كه با گناه رابطه تكويني و طبيعي دارد و مجازاتي كه تجسم خود جرم است و چيزي جداي از آن نيست. تفسير آيه 41 روم: «ظَهَرَ الْفَسادُ فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْر‌ِ بِما كَسَبَتْ ا‌َيْدِي النَّاس‌ِ لِيُذيقَهُمْ بَعْضَ الَّذي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجعُون» بيانگر آثار تكويني و دنيوي گناهان است. واژه فساد يكي از واژه‌هاي معادل گناه است. افزون بر اينكه گناه خود، فساد به‌معناي خروج از اعتدال است، نتيجه آن تباهي خشكي و دريا است و موجي كه رفتار نامناسب انسان در هستي ايجاد مي‌كند تا ابد در جريان است و بدي اعمال انسان، در آخرت كه محل بروز و ظهور حقايق است، آشكارتر مي‌گردد. مجازاتي كه با گناه رابطه تكويني و طبيعي دارد در دنيا آثار وضعي گناه و مكافات دنيوي آن است و در آخرت باطن خود عمل است كه ظاهر مي‌گردد.

Human sins have been known opposed to three kinds of punishment including those by convention, nature and embodiment. The verse 41 of Rum: Corruption doth appear on land and sea because of (the evil) which men(ص)s hands have done, that He may make them taste a part of that which they have done, in order that they may return, refers to earthly world impacts of sins. The word corruption is of the same meaning of sin. Sin has been regarded as inclination from justice and, therefore, leads to corruption on land and sea. Furthermore, the disorders of human sinful action in the world remain permanently and its badness will appear in the other world more clearly. Such kind of sin is of a kind of punishment in this world and, at the same time, of another kind in the other. In the Hereafter it is the inner aspect of the very bad action that shows itself.