تحليلي بر وجوب سجده در سُوَر عزايم با تكيه بر مطالعات تفسيري

An Analytical Study on the Necessity of prostration in the Chapters of `Aza`em Relying on Exegetic Studies

عزايم به سوره‌هاي «سجده، فصلت، نجم و علق» گفته مي‌شود. اشتراك ظاهري و مهم آنها وجود آيات داراي سجده واجب است. اين مقاله حاصل پژوهشي تفسيري با هدف ‌يافتن علّت سجده واجب در مفاد آيات سجده‌دار است. بدين‌منظور اطلاعات به دست آمده از تفاسير و ساير منابع مرتبط، پس از معناشناسي سجده در قرآن، تحليل توصيفي محتوايي شده‌اند. سجده اصلي‌ترين و مهم‌ترين اشتراك سور عزايم، به‌نحو خاصي در اين چهار سوره مطرح مي‌شود كه هم از نظر ظاهر و هم از نظر معنا با ساير موارد متفاوت است. سجده‌اي كه با در نظر گرفتن سير نزول آيات مربوطه، همان سجده حقيقي است كه مقدمات معراج نبي اكرم(ص) را فراهم آورد و با عموميت دادن آن آدمي را به نزديك‌‌ترين راه وصول به كرنش و خضوع كامل در برابر حق تعالي كه همان شناخت ذات به ذات است، رهنمون ساخت.

`Aza`em Quranic chapters have been known to be Sajda, Fussilat, Najm and Alaq. Their important similarity lies in some verses that once hearing them, one is legally obliged to fall prostrate. The paper has sought to find the reason why of necessary prostration in these verses. To do so, collected information has been brought into analyitico-descriptive consideration. As is understood, the prostration intended in the verses of these chapters differs from other cases in appearance and meaning. It is the very real prostration that, regarding the revelation line of pertaining verses, led to the Prophet`s ascending, mi`eraj, and show the real and near way of knowing God.