تبيين نقش ميزان فعاليت هاي بدني در سلامت اجتماعي دانشجويان دانشگاه هاي شهر كرمانشاه

Explaining the Role of Physical Activity in Social Well-Being of Students in Universities of Kermanshah City

دانشجويان بخش عظيمي از قشر جوان جامعه را تشكيل مي‌دهند و توجه به سلامت كلي آنها مهم است. هدف اين پژوهش، بررسي نقش ميزان پرداختن به فعاليت‌هاي بدني در سلامت اجتماعي دانشجويان دانشگاه هاي شهر كرمانشاه است. روش پژوهش از نوع توصيفي همبستگي و به شكل پيمايش مقطعي است كه با استفاده از دو پرسشنامه سلامت اجتماعي كيز (1998) و فعاليت بدني بك (1982) در ميان دانشجويان دانشگاه‌هاي شهر كرمانشاه در سال 1391 انجام گرفت. پايايي پرسشنامه ها به‌وسيله آزمون آلفاي كرونباخ به ترتيب زير به‌دست آمد: پرسشنامه سلامت اجتماعي 9/0 و پرسشنامه ميزان فعاليت اجتماعي 8/0. جامعه آماري تحقيق، شامل كليه دانشجويان دانشگاه‌هاي منتخب شهر كرمانشاه به تعداد 39000 و نمونه تحقيق 380 نفر بود؛ كه به روش نمونه‌گيري خوشه اي تصادفي و متناسب با حجم، انتخاب شدند و 370 پرسشنامه برگشتي بررسي شدند. داده ها به‌وسيله آمار توصيفي، آزمون‌هاي تي، ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون خطي تحليل شدند. نتايج به‌دست‌آمده حاكي از آن است كه بين ميزان پرداختن به فعاليت بدني و سلامت اجتماعي رابطه معناداري وجود دارد. نتايج به‌دست‌آمده از تحليل رگرسيون نشان داد كه 51 درصد از تغييرات واريانس سلامت اجتماعي به‌وسيله دو متغير فعاليت در اوقات فراغت و ورزش تبيين مي‌شود.

Students are a large portion of the youth in the society and it is important to pay attention to their general health. The aim of this study was to explain the role of physical activity in social well-being of students in universities of Kermanshah city. This study was a descriptive-correlation conducted as a cross sectional study. Two questionnaires of Keyesʹs Social Well-Being (1998) and Beack‘s Physical Activity (1982) were used for student of universities of Kermanshah in 2012. Reliability of the questionnaires was determined by Cronbach alpha coefficient as follows: Social Well-Being 0.9 and Physical Activity 0.8. The statistical population consisted of all students of the selected universities of Kermanshah city (N=39000) and the sample included 380 student who were selected by cluster random sampling method. 370 questionnaires were returned and analyzed. The data were analyzed using descriptive statistics, t tests, Pearson correlation coefficient and linear regression analysis. Results showed a significant relationship between physical activity involvement and social well-being. Also, regression analysis results showed that leisure activities and sport indexes explained 51% of changes in the variance of social well-being.