تشنج و صرع در سالمندان

Seizure and Epilepsy in Elderly Patients

تشنج در سالمندان پديده شايعي بوده و تشخيص و درمان آن از اهميت زيادي برخوردار است. تشنجات سيمپتوماتيك(ثانويه) حاد در اين گروه سني به طور عمده به دنبال سكته مغزي و انسفالوپاتي هاي متابوليك رخ مي دهند. علل اصلي ايجاد صرع در افراد مسن شامل بيماري هاي عروقي مغز و دمانس دژنراتيو و در حدود يك سوم موارد، علل كريپتوژنيك هستند. تشنجات با شروع ديررس معمولا از نوع پارشيل با يا بدون ژنراليزه شدن ثانويه مي باشند كه به علت تظاهرات آتيپيك، تشخيص آنها نيازمند شك باليني قابل توجه است. اخذ شرح حال دقيق و ارزيابي پاراكلينيك مناسب براي تاييد تشخيص و رد ساير تشخيص هاي افتراقي در اين بيماران، مورد نياز است. درمان ضد صرع در سالمندان بايد به صورت تك دارويي با ميزان مصرف اوليه كمتر و افزايش مصرف آهسته، تجويز شده و بيماري هاي زمينه اي و ساير داروهاي مصرفي فرد در نظر گرفته شود. بررسي دوره اي از نظر دانسيته استخواني و در صورت نياز، تجويز مكمل كلسيم و ويتامين D در اين بيماران ضروري است.

Seizure is a common phenomenon in elderly persons which is important to be diagnosed and treated. In this age group, acute symptomatic seizures are most often seen in the setting of acute stroke and metabolic encephalopathy. Cerebrovascular disease and degenerative dementia are common causes of epilepsy in elderly patients, but one-third of cases are of cryptogenic origin. The majority of late-onset epilepsy is partial with or without secondary generalization and clinicians should maintain a high level of suspicion for possible diagnosis because of atypical presentations. A reliable history taking and paraclinical evaluation is needed to confirm the diagnosis and exclusion of other causes. Antiepileptic treatment in elderly should be started at low dose monotherapy with slow titration to higher doses. Also underlying diseases and other prescribed drugs should be considered. Regular bone mineral density testing and calcium and vitamin D supplementation in need, is recommended.