تحولات معناي توسعه پس از انقلاب اسلامي ايران: از طرد توسعه تا معنابخشي هاي متفاوت به آن

مقاله حاضر تلاش مي كند سير تحول در معنا و مفهوم توسعه پس از انقلاب اسلامي ايران را بررسي نمايد. در اين مقاله از نظريه گفتمان لاكلا و موفه و از تحليل گفتمان به عنوان روش تحقيق استفاده شده ­است. اين پژوهش جريان كشمكش بر سر تثبيت معناي توسعه را تحليل نموده ­است. تحليل گفتمان هاي توسعه پس از انقلاب نشان مي دهد كه هر گفتمان توسعه از مفصل بندي چند دال شناور حول يك دال مركزي تشكيل شده است. نگرش به توسعه در گفتمان هاي پس از انقلاب متنوع است و خصلتي كاملاً تخاصم­آميز دارد. بنابراين خصلت انكارنشدني معنا و مفهوم توسعه پس از انقلاب اسلامي، تخاصم­آميز بودن آن هاست، به­طوري ­كه منازعه عنصر تعيين­كننده توسعه بوده ­است. منازعه ميان گفتمان هاي توسعه پس از انقلاب اسلامي نشان مي­دهد كه نمي­توان اصول ناب و دقيقي براي توسعه ترسيم كرد كه به زايش يك برداشت خاص از توسعه منجر شود. در قلمرو توسعه پس از انقلاب اسلامي، هويت مايي و آن هايي شكل گرفته ­است؛ مايي و آن هايي كه كاملاً خصلت طرد و كنار­گذاري دارند