طرد اجتماعي دختران روستايي مجرد

گروه جمعيتي متشكل از دختران مجرد در برخي نواحي روستايي كشور پديد آمده است كه به دليل عدم ازدواج، در معرض طرد اجتماعي قرار گرفته اند. هدف پژوهش حاضر، بررسي فرايند موجد طرد اجتماعي دختران روستايي در اجتماع محلي، وضعيت كنوني شان و پيامدهاي طرد اجتماعي آن ها است. بررسي حاضر با روش پژوهش كيفي در روستاي چكوچه پشت و نواحي كوهستاني گَن گَله واه و دوران در شهرستان رضوانشهر انجام شده است. براي جمع آوري اطلاعات از مشاهده مشاركتي و مصاحبه هاي نيمه سازمان يافته فردي و براي تحليل اطلاعات از روش نظريه بنياني استفاده شده است. نگاه ها و حرف هاي طعنه آميز، تحقيرآميز و ترحم سايرين؛ گسترش شايعات؛ تبعيض؛ وابستگي؛ شرمساري؛ سرزنش؛ احساس تنهايي؛ ترس؛ انتظار؛ رنج؛ بيماري جسمي؛ افسردگي؛ و نگراني درباره آينده، برخي مسائل دختران مذكور است. انزوا، ضعف روابط اجتماعي با افرادي خارج از دايره خانواده و خويشاوندان؛ عدم حضور در اجتماع به منظور شركت در مراسم، اشتغال، يادگيري مهارت و گذران اوقات فراغت از پيامدهاي وضعيت فوق است.