نقد كوهن بر تجربه‌گرايي

Kuhn’s Criticism of Empiricism

فلسفة علم كوهن را آغاز دورة پساپوزیتیویستی دانسته‌اند. در این نوشتار با مرور نقدهای كوهن بر تجربه‌گرایی خواهیم دید او در این نقدها با تضعیف نقش معرفتی و توجیهی تجربه باعث تقویت نسبی‌گرایی و بسط آن به حوزة‌ علوم طبیعی می‌شود. با این‌كه كوهن نقدهایی جدی بر حلقة وین دارد، اما هم‌زمان برخی از اصول پوزیتیویستی آن‌ها را حفظ می‌كند؛ لذا برخی از مفسران كوهن نسبی‌گرایی را نتیجة منطقی اصول پوزیتیویستی می‌دانند و بر این اساس دیدگاه كوهن را تداوم پوزیتیویسم معرفی می‌كنند. از نظر آن‌ها كوهن با مبانی اندیشة حلقة وین موافق است و صرفاً برای حل پاره‌ای از ناسازگاری‌ها آن را بازسازی می‌كند. شواهد این ادعا را در پایان این نوشتار بررسی خواهیم كرد.

Kuhn’s philosophy is known as the beginning of thpost-positivistic period. In this essay by reviewing Kuhnʹs critiques on empiricism weʹll see that by weakening and justifying the epistemic roles of experience he tries to support and expand the relativism to the realm of natural sciences. Although Kuhn seriously criticizes the Vienna Circle, he at the same time maintains some of positivist principles. Thus, according to some interpretations Kuhn’s relativism is the logical consequence of some positivistic foundations and therefore his view is the continuation of positivism. Evaluation evidences of this claim would be the end of this essay.