تحليل پايداري اجتماعي اثرات توسعه صنعتي منطقه ويژه پارس جنوبي در بخش عسلويه

سنجش و ارزيابي مستمر از تغييرات و پيامدهاي اجتماعي ناشي از فعاليتهاي عظيم صنعتي كارگربري چون نفت و گاز در مراكز جمعيتي پيراموني آن، به ويژه در كشورهاي در حال توسعه، ضرورتي اجتناب ناپذير در كاهش پيامدهاي منفي اجتماعي به عنوان موانعي در تحقق پايداري اجتماعي و امنيت اين فعاليتها مي باشد. چرا كه هجوم جمعيت مردان جوياي كار از نقاط مختلف، با ويژگيهاي متفاوت مي تواند علاوه بر تامين نيروي انساني موردنياز عاملي در بروز مسائل اجتماعي در مقصد شود. مقاله حاضر با روش توصيفي- تحليلي به ارزيابي اثرات اجتماعي فعاليتهاي صنعتي پارس جنوبي در مراكز جمغيتي بخش عسلويه پرداخته است. در اين راستا از داده هاي رسمي موجود و داده هاي جمع آوري شده ميداني نيز استفاده شده است. جامعه نمونه تعداد 200 سرپرست خانوار بوده است. جهت نتيجه گيري بهتر از روش تحليل عاملي براي تلفيق متغيرهاي موردنظر استفاده گرديده است. نتايج تحقيق در مرحله توصيفي تاثير ورود جمعيت مهاجر در تغييرات شديد ويژگيهاي جمعيتي اين بخش را نشان مي دهد. اما بررسي دقيق تر مبتني بر ارتباط و همبستگي ميان شاخص هاي مورد بررسي نشان مي دهد كه تغييرات در ويژگيهاي جمعيتي برخلاف انتظار عامل پايداري اجتماعي نيز در محدوده نبوده است. با توجه به اهميت اين صنايع پيشنهاد اصلي اين مقاله بر ضرورت بررسي و تحليل مستمر و دقيق تغييرات جمعيتي- اجتماعي جهت سنجش و كنترل پيامدهاي منفي توسعه اين صنايع در برنامه ريزي و تصميم گيريهاي آتي آن تاكيد دارد.