تحليل وضعيت فضاهاي عمومي شهري براي معلولين و كم توانهاي حركتي نمونه مورد مطالعه: ميدان دوم صادقيه (تهران)

معلوليت به مثابه پديده اي زيستي و اجتماعي، واقعيتي است كه تمام جوامع، صرف نظر از ميزان توسعه يافتگي، اعم از كشورهاي صنعتي و غيرصنعتي با آن مواجه هستند. همچنين روز به روز بر شمار جمعيت ميانسال و كهنسال كه گروه كم توان هاي حركتي را تشكيل مي دهند با افزايش اميد به زندگي در كشورهاي پيشرفته و در حال توسعه از جمله در كشور ما افزوده شده و مي شود. گروه-هايي كه توجه به نيازهاي زيستي آنان در محيط اجتماعي يعني در فضاهاي عمومي شهري مي تواند امكان حركت مستقل و فارغ از كمك ديگران را براي ايشان فراهم آورد و در نتيجه بر پويايي زندگي اين گروه هاي جمعيتي تاثيري در خور توجه برجاي بگذارد. لذا ساماندهي و مناسب سازي فضاهاي عمومي شهري با توجه به نيازهاي معلولان و كم توان هاي حركتي، يكي از ضروريات هر جامعه، بخصوص جامعه ماست كه بعد از جنگ علاوه بر دو گروه يادشده با شماري از جانبازان نيازمند اين توجه مواجه شده است. در پژوهش حاضر هدف تحليل و شناسايي مولفه هاي كلان، ميانه و خُرد اثرگذار در فعالسازي يا ركود فضاهاي عمومي در راستاي برخورداري از حقوق مدني معلولين به عنوان يك شهروند در بهره گيري از فضاهاي عمومي شهري پرداخته شده است. نوع تحقيق كارردي وروش آن نيز توصيفي تحليل مي باشد. همچنين با بهره گيري از تكنيك SWOT نقاط ضعف و قوت (عوامل داخلي) ونيز فرصت ها و تهديدهاي حاكم بر فضاهاي عمومي شهري (عوامل خارجي) در ميدان دوم صادقيه واقع درميان منطقه پنج و دو شهرداري تهران به عنوان نمونه مورد مطالعه بررسي شد. سپس عوامل داخلي و خارجي حاكم بر فضاهاي عمومي محدوده مزبور با استفاده از طيف ليكرت امتيازدهي و ارزيابي گرديد؛ يافته هاي پژوهش نشان داد كه فضاهاي مذكور به دليل نقايص كالبدي، مديريتي و جامعوي، نتوانسته اند نقش بايسته خود را به عنوان فضايي براي تعاملات اجتماعي (حوزه عمومي) در رابطه با معلولين ايفا نمايند. همچنين نتايج مشخص ساخت كه راهبرد محافظه كارانه (WO) در اولويت نخست برنامه ريزي ساماندهي و نوسازي ساختار كالبدي فضاهاي عمومي منطقه مورد مطالعه قراردارد؛ لذا بر پايه اخذ استراتژي محافظه كارانه مي توان با ارائه راهبردها و راهكارهاي پاسخده به نياز شهروندان و اولويت بندي آنها براساس محدوديت منابع و هزينه ها، و ترتيب و توالي اجراي آنها به ساماندهي و مناسب سازي اين فضاها در راستاي دستيابي به يك فضاي عمومي شهري به عنوان يك حوزه عمومي جهت جامعه هدف نائل شد.