انديشه سياسي به‌مثابه دانشي ميان‌رشته‌اي: روايتي دلالتي - پارادايمي

Political Thought as Interdisciplinary Knowledge: A Paradigmatic-Implicative Narration

انديشه سياسي، آن نوع نظرورزي است كه در رشته‌هاي متعددي صورت‌بندي مي‌شود. فلسفه سياسي، ايديولوژي سياسي، الهيات سياسي، و ادبيات سياسي شاخص‌ترين انواع انديشه سياسي هستند. اگر چه در يك سير تاريخي «علم سياست» به «علم قدرت» تبديل شد، ولي اكنون بار ديگر براي دست‌يافتن به «زندگي خوب»، «سياست انديشي» به سرآغازهاي خود باز گشته است. با توجه به چرخش معرفتي «علم سياست» به اخلاق، از يك‌سو، و چرخشي كه در مطالعات توسعه و علم اقتصاد به انديشه هنجاري صورت گرفته است، از سوي ديگر، بهره بردن از تضمنات عملي انديشه سياسي، ضرورتي تاريخي به‌نظر مي‌رسد. در اين مقاله، ابتدا به تحليل‌ها و نظريه‌هاي شاخصي كه درباره چيستي انديشه سياسي ارايه شده‌اند رجوع مي‌شود، آنگاه روايت دلالتي _ پارادايمي به‌عنوان شيوه‌اي بديل براي تبيين ميان‌رشته‌اي انديشه سياسي ارايه مي‌شود.

Political thought is the kind of thinking which is formulated in different disciplines; political philosophy, political ideology, political theology, and political literature are some of its important examples. Although in the course of history political science was transformed to the “science of power”, once again it has returned to its origins for articulating ways to achieve “good life” and “political thinking”. Considering this epistemic turn to ethics and the normative turn in the study of development and economics, benefiting from the practical implications of political thought seems to be a historical necessity. In the present article, first we discuss the main analyses and theories concerning the nature of political thought, and then a paradigmatic-implicative narrative is presented as an alternative for the interdisciplinary explanation of political thought.