بررسي بروندادها و مشاركت پژوهشگران ايراني حوزه حوادث غير مترقبه در يك پايگاه استنادي بين المللي طي سال‌هاي 1999 تا 2013

The study of outputs and collaboration of Iranian researchers in disaster in Scopus citation database from 1999 to 2013

پديده هم تاليفي وسيع‌ترين شبكه اشتراك دانش و دخالت حقيقي پژوهشگران در توليد علم و توسعه علمي است. يكي از موضوعات مهم كه در هر كشور بايد مورد توجه قرار گيرد، حوادث غيرمترقبه است. هدف اين پژوهش تعيين بروندادها و مشاركت پژوهشگران ايراني حوزه حوادث غير مترقبه در يك پايگاه استنادي بين المللي (اسكوپوس) بود. روش پژوهش، علم سنجي بر پايه شاخص‌هاي هم‌تاليفي و نوع مطالعه كاربردي بوده است. كليه توليدات علمي پژوهشگران كشور ايران در حوزه موضوعي حوادث غير مترقبه كه در پايگاه استنادي اسكوپوس در بازه زماني 1999 تا 2013 نمايه شده‌اند، مورد بررسي قرار گرفتند )448 مدرك(. به منظور بازيابي مدارك، در بخش جستجوي پيشرفته پايگاه با در نظر گرفتن بازه زماني 2013 – 1999 بدون محدوديت زبان و نوع مدرك انجام شد. سپس داده‌ها براي تنظيم و تحليل نهايي به نرم‌افزار اكسل منتقل شد، و با استفاده از فرمول CC، ضريب همكاري، به دست آمد. يافته‌ها نشان داد در سال 2011 بيشترين تعداد مدارك )93 مدرك( و در سال‌هاي 1999 و 2000 كمترين تعداد مدرك )1 مدرك( در حوزه حوادث غيرمترقبه انتشار يافته است. به طور كلي 448 عنوان مدرك در 160 مجله علمي منتشر شد. بيشترين همكاري ايران با بريتانيا )21 درصد( و پس از آن با آمريكا )20 درصد (بود. در بين سال‌هاي مورد بررسي، بيشترين ضريب همكاري در نگارش مدارك مربوط به سال‌‌هاي 1999 و 2000 بوده است )997درصد(. حوزه پزشكي با 142 مقاله بيشترين مدارك را داشته است. بيشترين تعداد مدارك در قالب مقاله مجله با 310 عنوان و پس از آن مقاله همايش با 99 عنوان بوده است. دانشگاه آزاد اسلامي، دانشگاه تهران و دانشگاه علوم پزشكي تهران به ترتيب با 77، 66 و 47 عنوان مدرك بيشترين تعداد را در اين بخش داشته اند. نتايج نشان داد ضريب همكاري نويسندگان در حوزه حوادث غيرمترقيه در حد مطلوب و مناسبي قرار دارد. اما با اين حال با توجه به اهميت كار گروهي و تاثير آن در يك كشور بايد پژوهشگران را به انجام كارهاي تحقيقاتي گروهي تشويق كرده تا بتوان علاوه بر افزايش كميت توليدات علمي، كيفيت و تعداد استنادات را نيز افزايش داد.

Objective (s): The phenomenon of collaboration is the largest knowledge sharing network and real interference of researchers in science production and scientific development. So, in the present study we define the outputs and collaborations of Iranian researchers for disasters in Scopus citation database from 1999 to 2013. Methods: This was a scientometrics based study on collaborations indexes and type of applied study. The population of study composed of all scientific production of Iranian researchers for disasters from Scopus citation database getting indexed from 1999 to 2013 (448 document). Then information for regulation and the final analysis moved to excel software and the collaboration coefficient was obtained by cc formula. Descriptive statistics (frequency, percentage, average, and standard deviation) was used to explore the data. Results: The analysis showed that the maximum collaboration were between Iran and Great Britain with (21%) and after that with the United States of America with (20%) and minimum amount of collaboration between Iran with Japan and France with (4%). Results showed that Iranian researchers overall published 448 documents in Scopus citation database between 1999 and 2013. The maximum collaboration coefficient in document writing was found for year 1999 and 2000. Conclusion: The finding on author’s collaboration coefficient for disaster research was appropriate. However, teamwork and its influence for the country research profile should be encourage. This might increase quality and numbers of citations and enhance quantity of scientific productions.