روش شناسي انتقادي عامليت و ساختار در انديشه گيدنز از منظر حكمت متعاليه

Critical Methodology of Agency and Structure in Giddens’ Thought from the View Point of Transcendent Theosophy

چگونگي رابطه عامليت و ساختار، معضل اساسي علوم اجتماعي است. نظريه ساخت يابي با هدف پايان دادن به امپراطوري نظريه هاي هرمنوتيكي از يك سو و ساختارگرايي و كاركردگرايي از سوي ديگر، در نظر دارد تبييني كفايتمندتر در اين زمينه ارايه دهد. در راستاي هدف بومي سازي علوم انساني و با توجه به محوريت مباني معرفتي در نظريه هاي اجتماعي، اين پژوهش با روش تحليلي ـ اسنادي در پي روش شناسي نظريه مزبور از منظر حكمت اسلامي است. پژوهش حاضر به اين نتيجه رهنمون مي شود كه اگر چه نظريه ساخت يابي، علوم اجتماعي را از چنگال افراط و تفريط گرايي كل گرايي روش شناختي و فردگرايي روش شناختي در باب رابطه عامليت و ساختار نجات مي دهد، به دليل عدم اتخاذ موضع واقع بيانه درباره هستي، انسان و معرفت نمي تواند راه حل اساسي به شمار آيد.

The relationship between agency and structure is the basic problem of the social sciences. In order to put an end to the empire of hermeneutic theories on the one hand, and structuralism and functionalism on the other hand structural theory intends to offer a more adequate explanation in this area. Given the pivotal role of epistemic principles in social theories, this paper attempts to localize the humanities through an analytical library-based method and investigate the methodology of the foregoing theory from the perspective of Islamic philosophy. The study reaches the conclusion that the theory of structuration emancipates the social sciences from the claws of extremism and holistic and individualistic methodologies concerning the relationship between agency and structure. However, because it does not take a realistic position on such issues like existence, man and knowledge, it cannot serve as a perfect solution.