نگاهي به شيوه‌هاي پايان‌بندي در شعرِ م. سرشك

A Look at the Ways of Ending in Mim. Sereshk’s Poetry

نحوۀ پایان‌‌بندی در تمام هنرها اهمیت بسیار دارد. شعر نیز از این ویژگی جدا نیست و از موارد مهم در ساختار شعرْ چگونگی پایان‌‌بندی آن است كه علاوه بر تأثیر موسیقایی، در استحكام و انسجام بخشیدن به ساختار شعر نیز دخیل است. به همین سبب، شاعران در دوره‌‌های گوناگون به این بخش از شعر توجه كرده و كوشیده‌‌اند با آراستن آن، باعث تأثیر و ماندگاری بیش‌تر شعر در اندیشۀ خواننده شوند. پایان‌‌بندی در شعر كلاسیك به صورت به‌كارگیری آرایه‌‌هایی مانندِ حسن مقطع، شریطه، تخلص، و غیره نمود یافته است. در شعر معاصر نیز به چگونگی پایان‌‌بندی توجه ویژه‌‌ای شده و البته نیما و پیروانش نوآوری‌‌هایی در این زمینه ارائه داده‌‌اند. از شاعرانی كه شعرش از نظر نحوۀ پایان‌‌بندی نوآوری‌‌هایی دارد م. سرشك است. او با ارائۀ شیوه‌‌های گوناگون سعی در ایجاد فرمی جدید در پایان‌‌بندی اشعارش داشته است؛ از شیوه‌‌های مورد استفادۀ شاعر عبارت‌اند از: برگردان، انتخاب عنوان از پایان شعر، طرح پرسش، حالت انتظار، خلاف انتظار، پایان‌نیافتگی، و غیره. به ‌‌رغم نوآوری‌‌های فراوانی كه در شیوۀ پایان‌‌بندی شعر شفیعی دیده می‌‌شود، او در تعداد اندكی از شعرهایش از روش‌‌های سنتی پایان‌‌بندی مانند شریطه و حسن مقطع نیز استفاده كرده كه البته این را می‌‌توان ناشی از شناخت كامل شاعر با ادبیات كلاسیك و مؤانست با آن دانست.

Ways of ending is very important in all arts and poetry is not an exception. One of the elements in the structure of the poem, is ways of ending that in addition to musical features which is also important in the cohesion of the text. For this reason, this part of the poem has gained much attention by the poets in different periods and poets have tried to decorate it to get to more lasting effect of poetry in thought of the reader. In classical poetry ending has appeared like purple patch, sharite, signature, etc. In contemporary poetry, the ending was paid special attention to as well. Of course Nima and his followers presented innovations in this area. One of the poets whose poem endings have innovations is Mim. Sereshk. He presented various ways trying to create new forms in his poem. Methods that this poet used are: refraining, selection of title based on the poem’s ending, suspension, the unexpected and the underdevelopment, etc. Despite this very in novations that are seen as ways of ending in Shafiee’s poem, he has used traditional methods such as Sharite and purple patch in a few poems. That Is related to complete recognition of poetry in the classical Persian literature and as a result of being familiar with it.