اثر تنش محيطي و افزايش قيمت نهاده هاي كشاورزي بر الگوي كشت دشت خمين

افزايش جمعيت، در كنار بحران كمبود و حفظ منابع طبيعي، دولت ها را وادار به اتخاذ سياست هايي در جهت استفاده بهينه از منابع طبيعي و حفظ آن در مقابل آثار مخرب مواد شيميايي كرده است. هدف اين پژوهش بررسي آثار مختلف كاهش ميزان آب مصرفي و افزايش قيمت دو نهاده كود و آب، بر الگوي كشت با استفاده از روش برنامه ريزي رياضي اثباتي مبتني بر رهيافت بيشترين بي نظمي است. اطلاعات مورد نياز از طريق جمع آوري 250 پرسش نامه از كشاورزان دشت خمين در فصل زراعي 1390-91 به دست آمده است. نتايج نشان داد كه الگوي PMP برآورد شده به خوبي مقادير سال پايه را باز توليد مي كند. اعمال سياست افزايش هزينه هاي دو نهاده آب و كود، كاهش تنوع الگوي كشت را به همراه داشته است. بدين ترتيب كه مقدار شاخص تنوع الگوي كشت (EI) براي مزارع كمتر از 5 هكتار به ترتيب برابر با 49/0و 6/0 و براي مزارع بيشتر از 5 هكتار 7/0 و 7751/0 به دست آمد. با توجه به نتايج، اعمال هم زمان سياست كاهش موجودي آب و افزايش قيمت آن به همراه در نظر گرفتن يك سياست حمايتي از سوي دولت براي جبران هزينه هاي تحميل شده بر كشاورزان، سياستي مطلوب در جهت مديريت مصرف آب وكود پيشنهاد مي شود.