اثر طول دوره ي تداخل علف هاي هرز با چغندر قند در مقادير مختلف مصرف نيتروژن

به منظور بررسي اثر طول دوره ي تداخل علف هاي هرز با چغندر قند در شرايط مديريت مختلف زراعي آزمايشي به صورت اسپليت پلات در قالب طرح بلوك­هاي كامل تصادفي در 3 تكرار در شمال غرب سبزوار در سال زراعي 92-1391 انجام شد. فاكتورهاي مورد مطالعه مقادير مختلف نيتروژن (100، 200 و 300 كيلوگرم در هكتار به ترتيب كم، متوسط و زياد) به عنوان فاكتور اصلي و طول دوره تداخل (0، 30، 45، 60 روز بعد از سبز شدن به همراه تيمار تداخل كامل) به عنوان فاكتور فرعي بود. نتايج نشان داد كه افزايش نيتروژن مصرفي سبب افزايش وزن خشك علف هاي هرز در واحد سطح شد اما تراكم علف هرز تحت تاثير مقادير مختلف نيتروژن قرار نگرفت. بيشترين عملكرد ريشه، درصد قند خالص و عملكرد قند با مصرف 200 كيلوگرم در هكتار كود نيتروژن به دست آمد درحالي كه حداكثر قند ملاس، نيتروژن مضره و درصد سديم ريشه در مصرف 300 كيلوگرم در هكتار نيتروژن مشاهده شد. تداخل كامل علف هرز سبب كاهش 12/ 57 درصدي عملكرد ريشه، 69/ 83 درصدي عملكرد قند، 01/ 16 درصدي عيار، 54/ 34 درصدي سديم ريشه و 37/ 17 درصدي ميزان پتاسيم ريشه شد. بالاترين عملكرد ريشه و عملكرد قند در تيمار عاري از علف هرز مشاهده شده كه اختلاف آماري معني داري با تيمار تداخل 30 روز بعد از سبز شدن وجود نداشت. افزايش طول دوره تداخل تراكم علف هاي هرز را كاهش اما وزن خشك آن را افزايش داد. در شرايط رقابتي علف هاي هرز در مقادير كم و زياد نيتروژن، قدرت رقابتي چغندر قند نسبت به علف هاي هرز كمتر و در سطح متوسط نيتروژن قدرت رقابتي چغندر قند بيشتر بود. بر اين اساس در شرايط رقابتي علف هاي هرز استفاده از 200 كيلوگرم در هكتار و كنترل علف هاي هرز در 30 روز بعد از سبز شدن مناسب ترين تيمار مديريت علف هاي هرز بود.