تشخيص ژن‌هاي vanA, vanB, vanC با روش Multiplex-PCR در ايزوله‌هاي انتروكوكوس فكاليس و انتروكوكوس فسيوم در بيماران بستري

DETECTION OF VANA, VANB, VANC GENES BY MULTIPLEX PCR IN ENTEROCOCCUS FEACALIS AND ENTEROCOCCUS FEACIUM ISOLATES IN HOSPITALIZED PATIENTS

پيش‌زمينه و هدف: بعد از اولين شناسايي انتروكوك‌هاي مقاوم به ونكومايسين (Vancomycin Resistant Enterococci:VRE) در اواسط دهه 80 ميلادي ايزوله‌هاي VRE به‌سرعت در سطح جهان شيوع يافته و يكي از مشكلات جدي در بيمارستان‌ها بخصوص در ميان بيماران بستري شدند. از ميان گونه‌هاي مختلف انتروكوك‌ها، انتروكوكوس فكاليس و انتروكوكوس فسيوم از علل مهم و مهلك بيماري‌هاي عفوني محسوب مي‌شوند. ژن‌هاي vanA/B/C عامل مقاومت به ونكومايسين در انتروكوك‌ها هستند. هدف اين تحقيق شناسايي ژن‌هاي vanA/B/C در ايزوله‌هاي جداشده از بيماران بستري در برخي از بيمارستان‌هاي تبريز بود. مواد و روش‌ها: درمجموع 120 ايزوله غيرتكراري انتروكوك، از بعضي از بيمارستان‌هاي‌ تبريز جمع‌آوري گرديدند. ايزوله‌ها از نمونه‌هاي سواب ركتال و ساير نمونه‌هاي بيماران بستري جداشده و با آزمون‌هاي استاندارد ميكروب‌شناسي تعيين گونه شدند. تعيين MIC ونكومايسين با روش ماكرودايلوشن براث، انجام شد. براي تشخيص ژن‌هاي vanA/B/C از Multiplex PCR با كاربردن سه سري پرايمر انجام گرديد. يافته‌ها: از تعداد 120 ايزوله، تعداد 105 ايزوله به‌عنوان انتروكوكوس فكاليس و تعداد 15 ايزوله به‌عنوان انتروكوكوس فسيوم شناسايي شدند از تعداد 120 ايزوله تعداد در تعداد 22 ايزوله (18.3%) به‌عنوان ايزوله‌هاي VRE شناسايي گرديدند. اين ايزوله‌ها، تعداد 6 ايزوله از نمونه مدفوعي و 16 ايزوله از ادرار جدا شده بودند. با روش PCR، ژنوتيپ vanA در 10 انتروكوكوس فسيوم و در 2 انتروكوكوس فكاليس شناسايي شد. همچنين vanB در 5 انتروكوكوس فسيوم و در 5 انتروكوكوس فكاليس تشخيص داده شد. ژنوتيپ vanC در هيچ‌كدام از ايزوله‌ها شناسايي نشد. نتيجه‌گيري: مشابه نتايج ما، مطالعات انجام‌شده منطقه‌اي، كشوري و بين‌المللي نشان مي‌دهد كه ايزوله‌هاي VRE از نمونه‌هاي بيماران و از فلور طبيعي آن‌ها جدا مي‌شوند. از طرف ديگر ژنوتيپ vanA شايع‌تر از vanB مي‌باشد. تشخيص ايزوله‌هاي VRE در بيماران و افراد كلونيزه شده براي جلوگيري از گسترش اين ايزوله‌ها اساسي مي‌باشد.

Background & Aims: After Vancomycin resistant Enterococci (VRE) was first detected in the mid 1980s, VRE spread rapidly worldwide and became one of the most serious problems in many hospitals specially in hospitalized patients. Among different enterococcal species Enterococcus feacalis and Enterococus faecium are the leading causes of life threatening infections. VanA/B/C genes are responsible for resistance to vancomycin. The aim of this research was to detect the type of genes VanA/B/C in E. faecalis and E. faecium isolates in some Tabriz hospitals. Material & Methods: In total non-repetitive 120 isolates of enteroccci were collected from some hospitals in Tabriz. Isolates were taken from rectal swap, stool, and different clinical samples and identified as enterococci by standard microbiological tests. Determination of Vancomycin MIC was done by the macrodilution broth method and for detection of VanA, VanB and VanC genes in VRE isolates multiplex PCR was carried out by using three sets of primers. Results: Out of 120 enterococci isolates, 105 strains were identified as E. faecalis and 15 isolates were identified as E.faecium. Out of 120 isolates, 22(18.3%) isolates were found to be resistant to vancomycin (VRE). All of these isolates were isolated from fecal (6 isolates) or from urine samples (16 isolates). The PCR analyses showed that VanA genotype was present in 10 E.faecium and in 2 E. faecalis isolates where as VanB genotype was detected in 5 E.faecium and 5 E.feacalis isolates. None of the VRE isolates had VanC genotype. Conclusion: like our findings, regional, national and international studies show the VRE isolates are from normal flora and clinical samples. On the other hand the VanA genotype is more prevalent than VanB among VRE isolates. Detection of infected or colonized patients with VRE is essential for preventing VRE spread.