تاثير 10 هفته تمرينات پايداري ناحيه مركزي بدن بر تعادل ايستا و پوياي زنان مبتلا به مالتيپل-اسكلروزيس با تاكيد بر تيپ بدني

THE EFFECTS OF 10-WEEK CORE STABILITY TRAINING PROGRAM ON BALANCE IN FEMALES WITH MULTIPLE SCLEROSIS WITH EMPHASIS ON MORPHOLOGY

پيش زمينه و هدف: هدف از تحقيق حاضر، بررسي تاثير 10 هفته تمرينات پايداري ناحيه مركزي بدن بر تعادل ايستا و پوياي زنان مبتلا به مالتيپل‌اسكلروزيس با تاكيد بر تيپ بدني آن‌ها بود. روش: با توجه به معيارهاي ورودي و خروجي تحقيق، 48 نفر بيمار زن مبتلا به ام‌اس با ميانگين سني 96/4 ±50/32 سال، قد 041/6± 98/160 سانتي‌متر و توده بدني 26/13± 23/68 كيلوگرم و داراي تيپ بدني اندومورف و مزومورف، به صورت تصادفي انتخاب شدند، سپس هر دو گروه به طور تصادفي به دو زيرگروه كنترل و تجربي تقسيم شدند (كنترل مزومورف=12 نفر، تجربي مزومورف=12 نفر، كنترل اندومورف=12 نفر و تجربي اندومورف=12 نفر). براي برآورد تعادل آزمودني‌ها از آزمون‌هاي دستگاه تعادل‌سنج بايودكس استفاده شد. سپس آزمودني‌هاي گروه تجربي به مدت 10 هفته تمرينات پايداري ناحيه مركزي بدن را انجام دادند. براي تجزيه و تحليل نتايج از روش‌هاي يومن‌ويتني و ويلكاكسون در سطح معني‌داري 05/0P? استفاده شد. يافته‌ها: تفاوت معني‌داري در شاخص كلي تعادل (ايستا و پويا) در هر دو گروه تجربي مشاهده شد. تفاوت معني‌داري در شاخص تعادل ايستا و پويا در جهت‌هاي قدامي-خلفي و داخلي-خارجي در گروه اندومورف مشاهده شد اما در شاخص تعادل پويا در گروه مزومورف تفاوت در جهت‌هاي مذكور، معني‌دار نبود. بهبودي تعادل در گروه تجربي اندومورف نسبت به مزومورف بيشتر حاصل شده است گرچه تفاوت بين گروه‌ها معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج تحقيق حاضر، تمرينات پايداري ناحيه مركزي بدن به عنوان يك روش مداخله تاثيرگذار براي بهبود تعادل پوياي بيماران اندومورف و تعادل ايستاي بيماران اندومورف و مزومورف مبتلا به ام‌اس پيشنهاد مي‌شود.

Background & Aims: The purpose of present research was to examine the effect of a 10-week core stability training program on balance in females with multiple sclerosis with emphasis on morphology. Material & Methods: According to the study inclusion and exclusion criteria, 48 females with multiple sclerosis (age: 32.5 ± 4.96 years, body mass: 68.23 ± 13.26 kg, height: 160.98 ± 6.041 Cm) with mesomorph and endomorph morphology as samples randomly were selected and divided into experimental and control groups (mesomorph control =12, mesomorph experimental =12, endomorph control =12 and endomorph experimental =12). Before test, the Biodex Balance System (BBS) was used to evaluate static and dynamic balance performance. The experimental groups have done endurance and strength exercises of core for 10- weeks (3 sessions a week). Mann- Whitney U test and Wilcoxon test were used to analyse the data (P < 0.05). Results: The outcomes showed that there was significant difference in static and dynamic balance in both mesomorph and endomorph experimental groups compared with the control groups. But, no significant difference was seen in dynamic balance in anterior- posterior direction and medial- lateral direction in the mesomorph experimental group compared with the endomorph experimental group (P < 0.05 for all). The Balance improvements were observed in the endomorph experimental group more than the mesomorph experimental group. However, no significant difference was seen between the both experimental groups. Conclusion: This study demonstrated that the central body resistance training could be suggested as an efficient clinical intervention for dynamic balance in endomorph experimental group and static balance in both mesomorph and endomorph experimental groups in MS Patients.