توافقات ضد رقابتي در روابط توليد كننده و عرضه كننده

اگر چه مبتني بر ديدگاه سنتي روابط تجاري توليد كننده و عرضه كننده مشمول اصل آزادي قراردادي است، اما حقوق رقابت در راستاي جلوگيري از موانع ورود به بازار و كاهش انحصار اقتصادي فعالان، اقدام به ايجاد محدوديت هايي در اين زمينه نموده است. در اين مقاله تلاش شده است با توجه به نو ظهور بودن مفاهيم حقوق رقابت، متون قانوني تصويب شده در ايران با نمونه هاي مشابه ساير كشور ها مورد مقايسه قرار گيرد و بر مبناي ارزيابي مصاديق اين نوع توافقات و آثار هريك، نقاط ضعف و قوت متون قانوني ايران تبيين گردد. مطالعات صورت گرفته نشان مي دهد رويكرد مورد پذيرش و مقبول، تحليل آثار توافقات ضد رقابتي و عدم اتكاي صرف به قالب آن ها است.