بررسي كاركرد هزينه‌هاي بهداشتي و آموزشي دولت در بهبود شاخص‌هاي توسعه انساني: مطالعه موردي كشورهاي عضو سازمان كنفرانس اسلامي

The Effectiveness of Government expenditures on Human Development Indicators Case study: Organization of Islamic Countries

مقدمه: در اقتصاد مدرن امروز، پيگيري اهداف توزيع عادلانه در اقتصاد مهمترين هدف دخالت دولت در اقتصاد به شمار مي‌رود؛ اين سياست‌هاي توزيعي تنها مربوط به توزيع نتايج نهايي اقتصاد (مانند درآمد و غيره) نيست و مواردي چون آموزش، بهداشت و خدمات اجتماعي را نيز در بر مي‌گيرد. اين موضوع سبب شده است تا تامين بخشي از نيازهاي بهداشتي و آموزشي جامعه نيز به دولت محول شود. روش كار: در مطالعه حاضر، به‌منظور بررسي ميزان تاثيرگذاري هزينه‌هاي دولت، بر متغيرهاي كمّي دو بخش بهداشت و آموزش در كشورهاي منتخب عضو سازمان كنفرانس اسلامي، روش‌هاي اقتصادسنجي متداول و مدل ساختار كواريانس با استفاده از داده‌هاي دوره زماني سال‌هاي 1991 تا 2005 مورد استفاده قرار گرفته است. يافته‌ها: نتايج به دست آمده حاكي از تاثير مثبت و معني‌دار هزينه‌هاي دولت بر متغير‌هاي مختلف اجتماعي مي‌باشد. در نظر گرفتن مشكلات روش‌هاي اقتصادسنجي در تخمين معادلاتي كه متغيرهاي مكنون و چند بعدي (مانند آموزش و بهداشت) را شامل مي‌شوند، ايجاب مي‌نمايد تا با استفاده از مدل «ساختار كواريانس»، نتايج به دست آمده از تخمين‌هاي اقتصادسنجي مورد بازبيني قرار گيرد. بحث: استفاده از روش‌هاي آماري مختلف نشان مي‌دهد كه هزينه‌هاي آموزشي و بهداشتي دولت، بيش از آنچه كه تخمين‌هاي اقتصادسنجي نشان مي‌دهد بر متغيرهاي واقعي اين دو بخش تاثير دارند. از اين رو، نيل به اهداف توسعه هزاره، نيازمند توجه جدي به كارايي و اثربخشي هزينه‌هاي دولت در دو بخش آموزش و بهداشت خواهد بود. كليدواژه ها: هزينه‌هاي آموزشي دولت، هزينه‌هاي بهداشتي دولت، بروندادهاي‌اجتماعي، روش‌ساختار‌كواريانس

Introduction: In modern economics, equity objectives are the main reasons for government intervention. Dispensation policies are not only related to economic outcomes (such as income, etc.), but encompass other issues such as education, health and social services. This has led to entrusting the provision of social health and educational needs to the government. The purpose of this study was to investigate how much government expenditures would be effective in achieving better health outcomes. Methods: In this study, panel data of a group of Organization of Islamic Countries (OIC) in 1991–2005 was used to explore the effectiveness of government expenditures in health and education sectors. Classical Econometrics Model (CEM) and Covariance Structure Model (CSM) were applied to analyze the relationship between public social expenditures and social indicators. Results: The results of this study showed that the government expenditures in these sectors had significant impact on the health and education indicators in these countries. Furthermore, the superiority of the CSM model to CEM was approved in this study. Conclusions: Since the governments are committed to achieving Millennium Development Goals, it is of prime importance to consider the effectiveness and efficiency of public expenditure. Furthermore, using particular estimation techniques, like CSM, can lead to accurate estimation of social expenditure effects and an improvement of the elasticity magnitudes. Keywords: Government Expenditures, Social Outcomes, Covariance Structure Model, Organization of Islamic Countries