اثر كلسيم بر پايداري ترموليزين

ترموليزين يك پروتئاز پايدار دمايي حاصل از باسيلوس ترموپروتئوليتيكوس مي باشد. اين آنزيم از نظر صنعتي مهم بوده و بويژه در سنتز پپتيد كاربرد دارد. با توجه به كاربرد هاي صنعتي ترموليزين، مطالعات زيادي بر روي آن انجام شده است. در تحقيق حاضر، نقش كلسيم در پايداري دمايي، pH اسيدي، در برابر عوامل دناتوره كننده (اوره و SDS) و نمك NaCl مطالعه گرديد. پارامتر t1/2 در عدم حضور كلسيم، در دماهاي 80 ، 85 و 90 درجه سانتي گراد به ترتيب 7، 3 و 1 دقيقه، اما در حضور كلسيم به ترتيب 95˃، 45 و 16 دقيقه بود. كلسيم تاثير چنداني بر پايداري آنزيم در pH اسيدي نداشته است. همچنين، بررسي اثر دناتورانت ها نتايج متفاوتي نشان مي دهد. در مورد SDS، درصدي از دناتورانت كه فعاليت آنزيم را به نصف رساند، در عدم حضور كلسيم 1/0 و در حضور كلسيم 9/0 درصد (W/V) بود. اما در اوره، فعاليت آنزيم در حضور دناتورانت نه تنها دچار كاهش نشد، بلكه با افزايش روبرو شد و تفاوت قابل ملاحظه اي بين حالات حضور و عدم حضور كلسيم مشاهده نشد. تا غلظت 3 مولار NaCl، پايداري ترموليزين در حضور كلسيم افزايش و در عدم حضور كلسيم اندكي كاهش يافته است. اما در غلظت بالاتر NaCl كاهش پايداري در هر دو مورد ديده شد. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه پايداري دمايي ترموليزين و پايداري در برابر SDS به شدت وابسته به كلسيم مي باشد، پايداري در برابر اوره و NaCl وابستگي نسبي به كلسيم را نشان مي دهد و در pH اسيدي، پايداري آنزيم وابستگي به كلسيم ندارد.