بررسي تاثير مداخلات ايمني مبتني بررفتار دركاهش اعمال ناايمن در يك شركت خودروسازي

Behavior- based safety, the main Strategy to Reduce Accidents in the Country: A case Study in an Automobile Company

مقدمه: بر اساس مطالعات انجام شده، حدود 90درصد حوادث ناشي از كار در اثر رفتارهاي ناايمن و خطاي انساني روي مي دهند. لذا در سالهاي اخير، استفاده از تكنيك هاي ايمني مبتني بر رفتار با هدف كاهش حوادث، گسترش زيادي پيدا كرده است. روش بررسي: در اين مطالعه نيمه تجربي از نوع قبل و بعد، رفتارهاي ناايمن كارگران يك شركت خودروسازي با استفاده از مشاهده و روش نمونه گيري ايمني مورد بررسي قرار گرفت. در فاز اول پس از تعريف انواع رفتارهاي ناايمن، براي تعيين ميزان و انواع آنها، 115كارگر انتخاب و تعداد9200 مشاهده انجام گرديد. متغيرهاي دموگرافيگ مرتبط با كارگران با استفاده از پرسشنامه جمع آوري گرديد. در فاز دوم پس از مدت 3ماه از انجام مداخلات، شامل آموزش كارگران و سرپرستان، نصب علايم ايمني و استفاده از تنبيه و تشويق، مشاهدات تكرار گرديد. يافته ها: يافته هاي مطالعه نشان داد كه در فاز اول رفتارهاي ناايمن كارگران 09/13 درصد و در فاز دوم به 04/9 درصد كاهش يافت. از ميان اين رفتارها، عدم استفاده از وسايل حفاظت فردي و وضعيت ارگونوميكي نامناسب بيشترين فراواني را دارا بود. ميان تعداد رفتارهاي ناايمن و سابقه حادثه قبلي (001/0P=) و سطح تحصيلات (04/0P=) ارتباط معناداري مشاهده شد. اما ميان تعداد رفتارهاي ناايمن با متغيرهاي سن، سابقه كار، تعداد افراد تحت تكفل ارتباط معناداري مشاهده نگرديد. نتيجه گيري:نتايج مطالعه نشان مي دهد توسعه گرايش ايمني مبتني بر رفتار، يكي از راهكارهاي اصلي كاهش رفتارهاي ناايمن و در نتيجه آن كاهش نرخ وقوع حوادث، در صنايع كشور مي باشد.

Introduction: Inrecent years, with the aim of reducingaccidents, useofthe behavior-based safetytechniqueshas gained significance. Methods: In the present pre- and post-test design quasi–experimental study, the unsafe behaviors of the workers in a car- making factory were evaluated using observation and safety behavior samplingmethod. After description of the unsafe behavior and based on the result of a pilot study and sampling accuracy to %5, 115 workers were selected and a total number of 9200 unsafe behaviors were observed. A questionnaire was used to collect different related variables including personal characteristics. Inthe second phaseafter3 monthsofintervention, includingtrainingworkersandsupervisors, safetysignsand the useofpunishmentandencouragement, observationswere repeated. Results:The resultsindicatedthat workers inthe firstphase showed unsafebehavior up to13.9percent butinthe secondphasethe behaviordeclined to 9.04 percent. Amongthesebehaviors, poorergonomicconditionsandlackofprotective equipmenthad thehighestfrequency. The study detected the relation between the number of unsafe acts and level of education (p=0.04) as well as the history of accidents among the workers (P=0.001) as significant. The results showed the relation between the number of unsafe acts and age, duration of the employment and number of family as unsignificant. Conclusion:The resultsproved atendencyofbehavior-based safetyasthe mainstrategy forreducingthe unsafebehaviorand thuslowering theaccident rateinthe country.