تحليلي بر روند گسترش كالبدي شهر و اثرات آن بر كيفيت محيط زيست شهري مورد پژوهش: شهر بابلسر

اهداف: در نظام سرمايه داري معاصر، شهر به عنوان مكان مناسب زندگي به شمار مي آيد. رسوخ و نفوذ فرهنگ سرمايه داري در در حال توسعه ازجمله ايران، موجب تمركز شهري ناهمگون و رشد شتابان جمعيت شهري و در نهايت مشكلات زيست محيطي است. هدف اين مقاله، بررسي اثرات گسترش شهري بر كيفيت محيط شهر بابلسر است. روش: روش شناسي اين تحقيق مبتني بر رويكردهاي توصيفي- تحليلي است كه بطور گسترده اي از مدل هاي آماري جهت سنجش اثرات توسعه فيزيكي شهر بر كيفيت محيط استفاده شده است. بعضي از اين مدل ها شامل انتروپي شانون، هلدرن و همچنين آزمون هاي كندال و گاما بوده است. يافته ها/ نتايج: نتايج نشان مي دهد كه در كنار تاييد رابطه معني دار بين گسترش كالبدي و كيفيت سه گويه ديگر(خدمات رفاهي- اجتماعي، خدمات تجاري و خدمات تفريحي)، محلات سه، دو و چهار داراي شرايط بسيار بهتري از حيث كيفيت زيست محيطي نسبت به ساير محله ها هستند كه درواقع با پايگاه اجتماعي، اقتصادي و فرهنگي ساكنين محله هاي مذكور، ارتباط مستقيم دارد. نتيجه گيري: بنابر اين به نظر مي رسد كنترل و مهار مناسب رشد فيزيكي شهر از جمله سياست هايي كه متوليان امور محلي بايد بدان عمل نمايند. همانطور كه بديهي است حفظ اراضي حاصلخيز پيرامون شهر در پايداري محيط زيست كمك كننده خواهد بود.