عوامل طبيعي تاثيرگذار بر الگوي پراكنش سايت هاي باستاني دشت سيلاخور در استان لرستان

اهداف: سايت هاي باستاني به بقاياي استقراري گفته مي شود كه در دامنه و كوهپايه ارتفاعات و در شيب هايي كه جهت اسكان يا تدفين و غيره مناسب بوده است، واقع شده اند. هدف از اين تحقيق، بررسي ارتباط بين عوامل طبيعي(ژئومورفولوژي، توپوگرافي و منابع آب) و شكل گيري سايت هاي باستاني دشت سيلاخور در شمال شرقي استان لرستان به عنوان يكي از مناطق فعال تكتونيكي ايران است. روش: روش تحقيق توصيفي- تحليلي و با استفاده از ابزاري مانند نقشه هاي توپوگرافي، زمين شناسي، ژئومورفولوژي و قابليت هاي تحليل مكاني نرم افزار Arc GIS انجام شده است. يافته ها/ نتايج: يافته هاي تحقيق نشان مي دهد كه تفاوت هايي در ار تباط بين دوره تشكيل سايت ها و عوامل طبيعي مشاهده مي شود به طوري كه از ۲۵ سايت با ارتفاع بيشتر از ۱۶۰۲ متر، ۲۱ سايت مربوط به دوره تاريخي است. همچنين هر يك از عوامل طبيعي مورد مطالعه، در سه دوره تشكيل سايت ها، متفاوت عمل كرده اند. نتيجه گيري: نتايج نشان مي دهد كه شكل گيري سايت هاي باستاني، در سه دوره تاريخي، در دشت سيلاخور، به دليل وجود توپوگرافي هموار و منابع آب كافي بوده است. واحد دشت آبرفتي به دليل وجود منابع آب، خاك حاصلخيز و ارتفاع و شيب كم، داراي بيشترين و مناطق مرتفع و كوهستاني به دليل محدوديت هاي طبيعي، داراي كم ترين تراكم سايت باستاني مي باشند.