امكان سنجي اجراي آموزش مبتني بر يادگيري همراه (تلفن همراه) در دانشگاه (مطالعه موردي دانشگاه پيام نور شهرستان بوكان)

Feasibility of m-learning at university: The Case of Payam Noor university in Bukan

هدف از انجام اين پژوهش امكان سنجي اجراي آموزش مبتني بر يادگيري همراه (تلفن همراه) در دانشگاه پيام نور شهرستان بوكان است. پژوهش از حيث هدف كاربردي و از نظر نحوه گردآوري داده‌هاي مورد نياز، از نوع تحقيقات توصيفي- پيمايشي مي‌باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه تكنيسين-هاي فناوري اطلاعات و ارتباطات، مسيولين مالي و حقوقي، كاركنان و استادان (هييت علمي و مدعو) دانشگاه پيام نور شهرستان بوكان به تعداد 180 نفر بود كه با استفاده از جدول مورگان و روش نمونه‌گيري تصادفي ساده حجم نمونه به 115 نفر رسيد. اطلاعات مورد نياز اين پژوهش از طريق پرسشنامه محقق ساخته گردآوري و با استفاده آزمون خي دو مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاكي از آن است كه امكان استقرار نظام آموزش مبتني بر يادگيري همراه در دانشگاه پيام نور از لحاظ زيرساخت هاي سخت افزاري، زيرساخت هاي نرم‌افزاري، منابع مالي و پشتيباني امكان‌پذير است اما امكان استقرار نظام آموزش مبتني بر يادگيري همراه در دانشگاه پيام نور از لحاظ محتوايي و نيروي انساني متخصص وجود ندارد.

The present study aimed to investigate the feasibility of mobile learning at Payam Noor University of Bukan. This applied study was a descriptive survey from the point of data collection. The statistical population of the study included all 180 IT technicians, financial authorities, employees and academic staff (salaried or invited) of Payam Noor University of Bukan, 115 of who were selected through random sampling according to Morgan Table. The data needed for the study were collected through a researchermade questionnaire and were analyzed via X2 test. The results revealed that establishing an educational system based on mobile learning at Payaam Noor University is quite feasible from the point of view of hardware infrastructures, software infrastructures, financial and supply resources; yet, it could not be conducted with regard to content and skilled human resources.