توصيف، مدل‌سازي و تعيين روابط توپولوژي مناطق غيرمعين

Describing, Modeling and Topological Relationships of Fuzzy Regions, using Intuitionist Fuzzy Theory

اگر چه روش‌هاي متكي بر منطق و مجموعه‌هاي فازي در بسياري از زمينه‌هاي كاربردي GIS به كار گرفته مي‌شوند، ولي نظريه فازي مرسوم داراي محدوديت‌هايي نيز هست. با وجود علاقه شديد به استفاده از منطق فازي سنتي در بسياري از برنامه‌هاي كاربردي سيستم‌هاي اطلاعات مكاني، منطق فازي سنتي داراي دو كاستيِ عمده است. نخست آنكه براي استفاده از نظريه فازي معمول، براي هر مشخصه بايد يك تابع عضويت قطعي تعيين گردد. ديگر آنكه نظريه فازي تفاوتي را بين گزاره‌اي كه از آن آگاهي و دانش ندارد و گزاره‌‌هايي كه دلايل نفي و اثبات آن يكسان است، قايل نيست. مشكل ديگر نظريه فازي متداول هنگامي رخ مي‌دهد كه كمبود اطلاعات مرتبط وجود داشته باشد. در اين حالت روش‌هاي متكي بر مجموعه‌هاي فازي به خوبي عمل نمي‌كنند. بسياري از پديده‌ها و عوارض جغرافيايي و به‌ويژه عوارض طبيعي، به دلايل گوناگوني داراي مرز و شكل و اندازه‌هاي نامعين‌اند. از اين‌رو بررسي اين‌گونه اشيا و روابط بين آنها جزو موضوعات مهم تحقيقي محسوب مي‌شود. هدف فعاليت تحقيقي حاضر، مدل‌سازي و توصيف يك شي غيرقطعي يا فازي، يعني شي با مرزهاي نامعين و البته تهيه مباني روابط توپولوژي چنين اشيايي در بستر نظريه فازي شهودي است. در اين مقاله نشان داده خواهد شد كه چگونه مي‌توان شييي جغرافيايي با مرزهاي نامعين را به كمك فازي شهودي توصيف كرد و به ارزيابي روابط مكاني آن با ديگر اشياي جغرافيايي پرداخت. مدل پيشنهادي، كمبودهاي مدل‌هاي مبتني بر نظريه فازي مرسوم را ندارد. به‌منظور تاييد قابليت مدل پيشنهادي، نحوه استفاده از مدل پيشنهادي راجع به انواع عدم قطعيت بررسي مي‌شود.