بررسي نقش حكومت، مردم و معماران در پيدايش كوي هاي مسكوني كوتاه مرتبه تهران در دوره پهلوي دوم

عرص ههای سیاسی، اجتماعی و اقتصادی ایران شاهد تحوّلات وسیعی در دوران پهلوی بودند. این تحوّلات، اثرات فرهنگی، جمعیّتی و كالبدی وسیعی بر جای گذاشتند. در این دوره، تمركزگرایی، مهاجرت و سیاس تهای توسعه موجب رشد فزآینده جمعیّت تهران شدند و به این ترتیب كمبود مسكن و گرانی زمین در پایتخت پدید آمد. در چنین شرایطی، كوی های مسكونی متعدّدی با بهره گیری از اصول معماری و شهرسازی نوین در اطراف تهران ساخته شدند كه پیش از این سابقه نداشتند. با این وصف این پژوهش بر آن است كه مشخّص نماید چه عواملی منجر به شكل گیری این رهیافت تازه شدند؟ آیا برای پاسخ به این پرسش بررسی تحوّلات معماری این دوران كفایت م یكند؟ در انجام این پژوهش از روش تحقیق تفسیری- تاریخی استفاده گردید و با بررسی نقش احتمالی حامیان و مخاطبان كو یها، حكومت، مردم و معماران اضلاع نقش آفرین در پیدایش این رهیافت دانسته شده، نقش آنها در پیدایش و پذیرش این كوی ها مورد كاوش قرار گرفت. مشخّص گردید كه نوگرایی در دوران پهلوی خصوصیت مشترك و علّت همسویی اراده این سه عامل در مسیر پیدایش این كوی ها است و در رسیدن به پاسخ نقشی كلیدی ایفا می كند. این مطالعه نشان داد كه همگرایی حكومت، مردم و معماران در یك تحوّل معماری ضروری است.