مدل توسعۀ دولت الكترونيك در ايران 1404

IRAN E-GOVERNMENT MODEL IN 2025

بی‎توجهی به تناسب دولت الكترونیك با اهداف سند چشم‎انداز در سال‎های اخیر، موجب شده است با وجود اقدامات انجام‎گرفته، وضعیت دولت الكترونیك با اهداف و جایگاهی كه در سند چشم‎انداز در نظر گرفته شده است، متناسب نباشد. در این پژوهش با مطالعۀ ابعاد گوناگون توسعۀ دولت الكترونیك و شناسایی وضعیت فعلی دولت الكترونیك در كشور، به شناسایی وضعیت مطلوب دولت الكترونیك در افق 1404 پرداخته می‌شود. پژوهش پیش رو روش آمیخته را در پیش گرفته است. بدین منظور به‎كمك چارچوب نظری سیستم‌های فنی ـ اجتماعی و مطالعات كتابخانه‌ای و با استفاده از روش تشكیل گروه كانونی، مؤلفه‌های دولت الكترونیك شناسایی شده است. كشور آرمانی فرضی با برخورداری از بالاترین امتیازها در تمام مؤلفه‌های دولت الكترونیك ساخته می‎شود و از طریق مصاحبۀ عمیق با خبرگان و تحلیل تم وضعیت فعلی كشور با آن مقایسه و تحلیل می‎شود. نتایج و یافته‌ها نشان داد برای تحقق مدل در افق 1404 باید هر شش مؤلفۀ دولت الكترونیك، به‎ویژه مؤلفه‌های زیرساخت ارتباطی و دسترسی به محتوای دیجیتال توسعه یابد. بر اساس نتایج به‎دست‎آمده از مدل، بیشترین اولویت میان مؤلفه‌های توسعۀ دولت الكترونیك، به مؤلفۀ زیرساخت ارتباطی اختصاص دارد، در ادامه بر اساس مصاحبه با مدیران و روش تحلیل تم، روش تحقق مدل در هر یك از مؤلفه‌های توسعۀ دولت الكترونیك پیشنهاد شده است.

In this research by applying the theoretical framework of socio-technical systems and literature review using the form of e-government has been identified as a core component. To realize the model results and the results indicated that each of the six components of e-government in 1404 particularly in the areas of communication and access to digital content. Based on the results of the highest priority among the components of e-government development infrastructure is owned by the component, based on interviews with managers and theme analysis performed on each component of the realization of e-government development has been proposed.