اميد در مراقبت كنندگان و بيماران همودياليزي

Hope in caregivers and hemodialysis patients

زمينه و هدف: در بيماري هاي مزمن، اميد مكانيسم سازگاري مهمي بوده و به عنوان فاكتوري چند بعدي در بهبودي و سازگاري موثر تعريف مي شود. نااميدي و به دنبال آن افسردگي يك پيامد شايع در بيماران مبتلا به نارسايي مزمن كليه است. به دليل شيوع بالاي عوارض و اختلالات رواني‌اجتماعي مشاهده شده در بيماران دياليزي و مراقبت كنندگان آنها اين مطالعه با هدف تعيين سطح اميد بيماران همودياليزي و مراقبت كنندگان آنها صورت گرفته است. مواد و روش كار: در اين مطالعه توصيفي مقايسه اي از نوع مقطعي، تمامي بيماران تحت درمان با همودياليز مراجعه كننده به بيمارستان امام علي(ع) شهر بجنورد و مراقبت‌كننده اصلي آنها كه حداقل 6 ماه از شروع درمان آنها گذشته باشد، از فروردين تا خرداد ماه سال 1392 مورد بررسي قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده شاخص اميد هرث بود. تجزيه و تحليل داده ها‌ با استفاده از آزمون هاي آماري همچون مجذور كاي، تي تست و محاسبه ضريب همبستگي پيرسون و با به كارگيري نرم افزار 17SPSS صورت گرفت. يافته‌ها: در مجموع تعداد 62 نفر بيمار و63 مراقبت كننده وارد مطالعه شدند. ميانگين اميد در گروه بيمار 7/19 و در گروه مراقبت كنندگان 7/18 بود و از نظر آماري تفاوت معني داري مشاهده نشد اما اختلاف آماري سطوح اميد در دو گروه معني دار شد(001/0 p=). افراد داراي اميد پايين، متوسط، بالا درگروه بيماران به ترتيب 79%، 7/17%، 2/3% و در گروه مراقبان به ترتيب داراي اميد 4/98%، 6/1% بودند و هيچكدام از مراقبت‌كنندگان وضعيت اميد بالايي نداشتند. نتيجه گيري: يافته هاي مطالعه بيان‌گر اين بودند كه مراقبت كنندگان نمره اميد كمتري را نسبت به بيماران دارند كه بر لزوم برنامه‌ريزي جهت حمايت و بازتواني مراقبت‌كنندگان بيماران مبتلا به بيماري‌هاي مزمن در كنار درمان و حمايت از بيمار تاكيد دارد

Background and objectives: In chronic disease, hope is an important and multidimensional coping mechanism. Hopelessness and depression is a common consequence in chronic renal failure patients. Because of high incidence of social and mental disorders in these patients and their caregivers, the aim of this study was to determine the hope of hemodialysis patients and their caregivers. Material and Methods: In this comparison – descriptive, cross-sectional study, patients and their caregivers were selected through convenience sampling method. For data gathering, we used Herth Hope Index. For data analysis, statistical tests such as Chi-square, independent t-test were performed using SPSS v17. Results: 62 patients and 63 caregivers were included into the study. The mean of hope in two groups had no significant differences. 17.7% Patients and 1.6% caregivers had moderate hope and 3.2% of patients were at high levels of hope, but none of the caregivers had high level of hope. Differences between two groups in the levels of hope (classified hope) was significant (p=0.001). Conclusion: Findings show that caregivers had lower level of hope than their patients and this represents a high stress and possibly depression in caregivers as a result of the disease in one of their family members. Our results underline the need for protection and rehabilitation programs in addition to treatment for patients with chronic diseases and their caregivers.