كاربرد مدل كارت‌هاي امتيازي متوازن (1BSC)در برنامه‌ريزي گردشگري

The Application of the Balanced Score Card Model (BSC) in Tourism Planning

امروزه يكي از راه‌هاي نجات روستاها از فقر، مهاجرت و مشكلات اجتماعي و اقتصادي، توسعه‌ي گردشگري در مناطق مستعد گردشگري روستايي است. دست‌يابي به اين هدف نيازمند به ‌كارگيري برنامه‌ها و الگوهاي مناسب است. در همين راستا يكي از مدل‌هايي كه مي‌توان از طريق آن و با مشاركت تمامي عوامل موثر در گردشگري اعم از مردم محلي، گردشگران و سازمان‌هاي مسيول، برنامه‌ي مناسب را به كار گرفت؛ مدل BSC است. لذا هدف اصلي مقاله، ضمن معرفي اين مدل در ادبيات گردشگري ايران، بيان مزيت‌هاي كاربردي آن در حوزه‌ي برنامه‌ريزي گردشگري روستايي است. تحقيق از نوع كاربردي و به روش تحليلي-تبييني مي‌باشد كه با استفاده از روش پيمايش انجام‌شده است. داده‌هاي مورد نياز براي پياده‌سازي اين مدل، از طريق منابع كتابخانه‌اي، پرسشنامه و مصاحبه حضوري به‌دست‌آمده است. جامعه مورد مطالعه در اين پژوهش شامل ساكنين روستاي توتاخانه، گردشگران وارد شده به اين روستا و مسيولان ادارات شهرستان بناب بوده كه با استفاده از فرمول كوكران 243 نفر از ساكنين روستا، 300 نفر از گردشگران وارد شده به منطقه و همچنين 20 نفر از مسيولان و كارشناسان به روش تصادفي ساده به عنوان نمونه انتخاب شده‌اند. روايي صوري پرسشنامه‌ها با كسب نظر اساتيد دانشگاه و كارشناسان اجرايي به‌دست‌آمده و ضريب پايايي پرسشنامه نيز با استفاده از فرمول آلفاي كرونباخ به ترتيب 91/0 براي جامعه محلي، 89/0 براي گردشگران و 90/0 براي مسيولان محاسبه شده است. نتايج تحقيق نشان مي‌دهد كه اين مدل از توان بالايي براي پاسخ‌گويي به نيازهاي تمامي ذينفعان گردشگري برخوردار است؛ زيرا با در نظر گرفتن شرايط گذشته و حال، به ‌صورت گام‌به‌گام راه‌كارهاي اجرايي شدن برنامه‌هاي توسعه‌ي گردشگري روستاي توتا‌خانه را پيش‌روي مسيولان و برنامه‌ريزان مي‌گذارد.

Nowadays, one way of saving villages from poverty, immigration, social and economic problems is developing tourism in apt tourism rural areas. Achieving this goal requires applying suitable programs and models. In this regard, a suitable program can be applied through BSC model and participation of all effective factors of tourism, including local people, tourists and responsible organizations. Therefore this article aims to introduce this model in Iranʹs tourism literature and state its applicable advantages in rural tourism planning district. The research is applied and its method is analytic-descriptive which has been done using measuring method. The required data to implement this model have been gathered through librarian sources, questionnaires and face to face interviews. The population studied in this paper includes the residents of Tutakhaneh Village, tourists of this village and administrative officers of Bonab that using Cochran formula 243 residents of the village, 300 tourists of the village, and also 20 officials and experts were selected as samples by simple random sampling method. The questionnairesʹ validity was based on the opinions of university professors and executive experts and the questionnaireʹs reliability was calculated using Cronbach Alpha including .91 for local population, .89 for tourists and .90 for officials respectively. The results indicated that this model is strong enough to respond the needs of all tourism beneficiaries because considering past and present conditions it represents executive guidelines of tourism development programs of Tutakhaneh village for officials and planners step by step.