تاثير آموزش احياي قلبي- ريوي مبتني بر مدل تثبيت موقعيت بر افسردگي، اضطراب و استرس پرستاران بخش مراقبت ويژه

Effect of Cardiopulmonary Resuscitation Training Based on Stabilizing Model on Depression, Anxiety and Stress of Intensive Care Unit Nurses

اهداف: پرستاران از جمله گروه‌های ارايه‌دهنده مراقبت هستند كه در معرض استرس، اضطراب و افسردگی قرار می‌گيرند و استرس، افسردگی و اضطراب از مشكلات رايج آنهاست . هدف اين مطالعه، بررسی تاثير آموزش احيای قلبی- ريوی بر ميزان افسردگی، اضطراب و استرس پرستاران بخش‌های ويژه، مبتنی بر مدل تثبيت موقعيت بود. روش‌ها: اين مطالعه به‌روش نيمه‌تجربی در سال 1391 انجام شد. جامعه آماری، همه پرستاران شاغل در بخش‌های ويژه بيمارستان منتخب شهر تهران بودند كه از بين آنها تعداد 30 پرستار به‌شيوه نمونه‌گيری تصادفی و بر اساس فرمول آلتمن انتخاب شدند . ابزار گردآوری داده‌ها شامل فرم اطلاعات دموگرافيك و فرم كوتاه پرسش‌نامه افسردگی، اضطراب و استرس بود . به اين منظور، قبل و بعد از آموزش احيای قلبی- ريوی مبتنی بر مدل تثبيت موقعيت، ميانگين نمرات افسردگی، اضطراب و استرس پرستاران مقايسه شد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS 15 و آزمون‌های آماری توصيفی و استنباطی مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت . يافته‌ها: ميانگين نمرات افسردگی، اضطراب و استرس پرستاران، قبل و بعد از آموزش دارای تفاوت معنی‌دار بود (0001/0>p). بين وجود افسردگی، اضطراب و استرس در افراد با ويژگی‌های فردی آنان رابطه معنی‌داری مشاهده نشد. نتيجه‌گيری: آموزش احيای قلبی- ريوی مبتنی بر مدل تثبيت موقعيت برای پرستاران در بخش‌های ويژه موجب كاهش استرس، اضطراب و افسردگی شده و به‌دنبال آن تثبيت موقعيت كه همان مراقبت در بخش ويژه است، تقويت می‌شود .

  Aims: Nurses are one of the care groups that undergo stress, anxiety and depression, and stress, anxiety and depression are of their current problems. The aim of this study was to evaluate the effect of cardiopulmonary resuscitation training on the rate of depression, anxiety and stress of the intensive care unit nurses, based on the positioning model.   Methods: This study was performed at the year 2012, using semi-empirical method. The statistical population was all the nurses working at the intensive care units of selected hospitals in Tehran, and 30 nurses were selected from them, using random sampling and based on Altman formula. The tool for data collecting includes demographic information form and short form of depression, anxiety and stress questionnaire (DASS-21). To this end, the averages of the scores of depression, anxiety and stress of the nurses were compared, before and after cardiopulmonary resuscitation training based on the positioning model, and data were analyzed, using SPSS 15 software and descriptive and inferential statistical tests.   Results: The averages of the scores of depression, anxiety and stress had a significant difference (p=0.0001) before and after training. No significant correlation was observed between the existence of depression, anxiety and stress among people with their personality.   Conclusion: Cardiopulmonary resuscitation training based on the positioning model for nurses of the intensive units results in the decrease of stress, anxiety and depression, and following it, positioning which is the same as care in the intensive unit, is reinforced.