بررسي آگاهي، نگرش و عملكرد كارشناسان آموزشي دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي به شاخص‌هاي توسعه منابع انساني

An Investigation of Knowledge, Attitude and Performance of Training Experts in Shahid Beheshti University of Medical Sciences on Human Resources Development Indicators

هدف پژوهش حاضر بررسي آگاهي، نگرش و عملكرد كارشناسان آموزشي دانشگاه علوم ‌پزشكي شهيد بهشتي به شاخص‌هاي توسعه منابع انساني بود. روش پژوهش حاضر، توصيفي از نوع زمينه‌يابي بود. جامعه اين پژوهش را تمامي كارشناسان آموزشي دانشگاه علوم‌ پزشكي شهيد بهشتي تشكيل مي‌دادند كه از بين آن‌ها با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي منظم تعداد 120 نفر به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار اندازه‌گيري پرسش‌نامه‌ي شاخص‌هاي توانمندسازي نيروي انساني بود كه داراي روايي صوري مطلوب و ضريب اعتبار بالاتر از 70/0 است. مدل آماري پژوهش حاضر، t تك‌گروهي و t دو گروه مستقل بود. نتايج پژوهش نشان داد كه ميزان آگاهي كارشناسان كم‌تر از حد متوسط است؛ هم‌چنين، نگرش آن‌ها به شاخص‌هاي توسعه‌ي منابع انساني مثبت بوده و در نهايت عملكرد آن‌ها در انجام شاخص‌هاي منابع انساني در حد متوسط است .با توجه به نتايج به‌دست‌ آمده، پيشنهاد مي‌گردد جهت افزايش آگاهي و عملكرد كارشناسان آموزشي، اقدامات مناسبي از سوي دست‌اندركاران و مسيولين صورت گيرد. گزينش و گمارش افراد با در نظر گرفتن انطباق شغلي صورت گيرد و كلاس‌ها و كارگاه‌هاي آموزشي براي آن‌ها برگزار گردد.

The purpose of this study was to investigate the knowledge, attitude and performance of training experts in Shahid Beheshti University of Medical Sciences on Human Resources Development Indicators.The present research was a descriptive study. The population in this research consisted of all training experts working in Shahid Beheshti University of Medical Sciences. 120 participants were selected through systematic random sampling. The measurement tool was Human Resources Empowerment Indicators Questionnaire that had good face validity and its reliability coefficients was above 0.070, too. The statistical models of present research were a single-group t- test and an independent two-group t-test. Research findings indicated that experts’ knowledge was below average. Also, their attitude to human development indicators was positive and their performance in human resources’ indicators was moderate. According to the results, it is proposed that in order to increase the knowledge and performance of training experts, appropriate measures should be taken into account by the organizers and officials, selection and placement of individuals be done with regard to occupational adaptation and classes and workshops have to be held for them.