اثر يك دوره شناي تمريني موش هاي صحرايي باردار بر سطح عامل رشد اندوتليال عروقي (VEGF) بافت كليه زاده هاي موش

زمينه و هدف : كليه ها با بافت غني از عروق خوني، نقش اساسي در حفظ هموستاز بدن دارند. عامل رشد آندوتليال عروقي (Vascular endothelial growth factor: VEGF) در توسعه عروقي براي رشد و تمايز اندام ها در دوره زندگي جنيني و دوران رشد پس از تولد ضروري است. اين مطالعه به منظور تعيين اثر يك دوره شناي تمريني موش هاي باردار بر سطح VEGF بافت كليه زاده هاي موش انجام شد. روش بررسي : اين مطالعه تجربي روي 16 سر موش صحرايي ماده نژاد ويستار انجام شد. موش ها پس از يك هفته آشنايي با محيط جديد و دو هفته آشنايي با تمرين شنا و سپس بارداري به دو گروه شنا و كنترل تقسيم شدند. برنامه تمريني شنا 5 روز در هفته و هر روز يك جلسه بود كه از روز اول بارداري با زمان 30 دقيقه شروع شد و با افزايش 5 دقيقه در هر جلسه طي مدت دو هفته به تدريج تا 60 دقيقه در هر جلسه افزايش يافت. اين زمان تا آخرين جلسه تمرين شنا، ثابت ماند. نمونه گيري از بافت كليه زاده هاي موش ها (8 نوزاد از هر گروه) دو روز پس از تولد انجام گرديد. سطح VEGF بافت كليه با استفاده از روش ELISA تعيين شد. يافته ها : ميانگين سطح VEGF بافت كليه نوزادان گروه مداخله شنا (133.13 pg/ml) به صورت معني داري در مقايسه با گروه كنترل (48.19 pg/ml) افزايش يافت (P<0.05). نتيجه گيري : تمرين شناي استقامتي موش صحرايي در دوران بارداري باعث افزايش سطح VEGF بافت كليه زاده هاي آنان مي گردد.