عنوان مقاله :
نظريه «استفاده و رضامندي»رويكردي تحليلي ـ انتقادي
عنوان فرعي :
The Theory of Utilization and Satisfaction: an Analytical-Critical Approach
پديد آورندگان :
رييسي واناني، حسين نويسنده كارشناس ارشد علوم ارتباطات دانشكده صداوسيماي قم , , شرف الدين، سيدحسين نويسنده استاديار موسسه آموزشي و پژوهشي امام خميني قدس سره ,
اطلاعات موجودي :
ماهنامه سال 1394 شماره 212
كليدواژه :
مخاطب , false satisfaction , نياز , Motive , وسيله الاعلام , Need , the media , utilization and satisfaction , Viewer , ارضاي كاذب , استفاده و رضامندي , الارضا الكاذب , الدوافع , المتطلّبات , المخاطب , رسانه , انگيزه , الاستخدامات والاشباعات
چكيده فارسي :
اين مقاله درصدد تحليل و نقد نظريه «استفاده و رضامندي» در رسانه است. طبق اين نظريه، مخاطبان «ميل» و «نياز» خود را بر رسانه ها تحميل، و بر روند سياست گذاري و برنامه سازي آنها تاثير مي گذارند. بر اين اساس، رسانه بايد مخاطب محور باشد؛ يعني در جهت پاسخ گويي به اميال و نيازهاي عينيت يافته مخاطبان عمل كند. به نظر مي رسد كه مدعاي اصلي اين نظريه، در كل با برخي آموزه هاي دين مبين اسلام در خصوص وظايف و رسالت نهادهاي فرهنگي از جمله رسانه هاي جمعي در تعامل با مخاطبان خود، در تقابل مي باشد. يك رسانه ديني يا داراي مرجعيت الگويي و هنجاري ديني، نمي تواند و نبايد در سياست هاي فرهنگي و برنامه سازي خود، نيازهاي كاذب مخاطبان را با اهداف و اغراض ويژه در كانون توجه قرار دهد. از ديد اسلام، تنها ارضاي نيازهاي واقعي است كه با رعايت اصول، بالقوه مي تواند در حركت تعالي جويانه مومن در سير به سمت هدف غايي خلقت، يعني قرب الهي موثر افتد. ازاين رو، يك رسانه مطلوب با معيار ديني، تنها بايد ارضا و تامين نيازهاي واقعي و شناخته شده مخاطبان را وجه همت خويش قرار دهد.
چكيده لاتين :
This paper seeks to analyze and criticize the theory of “Utilization and satisfaction” in the media. According to this theory, the viewers, “desire” and “needs” are imposed on the media and they effect the process of policy-making and planning. Hence, the media should be viewer based; that is, the media should follow the viewers’ inclinations and meet their objective needs. It seems, the main claim of this theory is, generally speaking, inconsistent with some Islamic injunctions with regard to the duties of cultural institutes including mass media regarding the way of dealing with the viewers. A religious media or that which adheres to Islamic principles and has lofty ideals cannot and must not confine its attention in its cultural policies and programs to the false needs which have special objectives. In the eye of Islam, it is only real needs that should be met and observing Islamic ideals has special effect on the sublimity-seeking movement of the believers in their holy travel to achieve the ultimate aim, and that is the nearness to God. Therefore, the media which is regarded idea constrates its attention on satisfying the real and common needs of viewers.
چكيده عربي :
الهدف من تدوين هذه المقاله هو اجرا دراسه نقديه تحليليه حول نظريه الاستخدامات والاشباعات في وسايل الاعلام. حسب هذه النظريه فانّ المخاطبين يفرضون رغباتهم ومتطلّباتهم علي وسايل الاعلام ويوثّرون علي مساله برمجتها وتحديد مواضيعها، وعلي هذا الاساس فانّ وسيله الاعلام يجب ان تمحور نشاطاتها حول المخاطب، اي لا بدّ وان تودّي مهامّها استجابهً لرغبات ومتطلّبات المخاطبين الملموسه؛ وكما يبدو فانّ الموضوع الاساسي الذي تطرحه هذه النظريه بشكلٍ عامٍّ يتعارض مع بعض تعاليم الشريعه الاسلاميه علي صعيد وظايف ورساله الموسّسات الثقافيه، وبما في ذلك وسايل الاعلام العامّه عند تعاملها مع مخاطبيها. وسيله الاعلام الدينيه او وسيله الاعلام التي تعتبر انموذجاً ومظهراً دينياً، لا يجدر بها، بل ليس باستطاعتها وضع برامجها الثقافيه لاجل الاهتمام بالمتطلّبات الكاذبه للمخاطبين بغيه تحقيق اهداف واغراض معيّنه. حسب التعاليم الاسلاميه السمحا فانّ الامر الوحيد الموثّر علي صعيد السير المتعالي نحو الهدف الاساسي للخلقه – اي التقرّب لله تعالي – هو تلبيه المتطلّبات الواقعيه للمخاطبين عبر مراعاه الاصول. اذن، وسيله الاعلام الدينيه المثلي هي التي تسخّر قابلياتها لتلبيه متطلّبات المخاطبين الواقعيه والشايعه فحسب.
اطلاعات موجودي :
ماهنامه با شماره پیاپی 212 سال 1394
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان