واكاوي رابطه انسان شناسي و امنيت در فلسفه سياسي

The Relationship between Anthropology and Security in Political Philosophy

«انسان شناسي» از مسايل حكمت نظري و «امنيت» از مسايل حكمت عملي است. نگاه متفاوت به انسان در دوره هاي مختلف تاريخ فلسفه سياسي، رويكرد متفاوتي از امنيت را به نمايش مي گذارد. فلسفه سياسي كلاسيك، با نگاه كل نگر به انسان، امنيت را نيز در ابعاد مختلفي در فلسفه سياسي به بحث گذارده است. درحاليكه نگاه جز نگر فلسفه مدرن به انسان، امنيت را به صيانت نفس تقليل داده است، درحالي كه نگاه جامع نگر به انسان در فلسفه سياسي اسلامي، منجر به بسط مفهوم امنيت در ابعاد مختلف و حيات دنيوي و اخروي انسان گرديده است. در اين نگاه متفاوت، امنيت در برخي مكاتب فلسفه سياسي، ارزش غايي و در برخي داراي ارزش ابزاري مي باشد؛ هرچند در همه مكاتب مي توان امنيت را به عنوان ارزش حياتي به شمار آورد.

"Anthropology" is one of the issues of theoretical philosophy and "security" is of one of the questions of practical philosophy. The different view about man presented in the different periods of the history of political philosophy has led to adopting different approaches to security. Holding a holistic view of man, classical political philosophy discusses security by considering the various aspects of political philosophy. As for the detailed view of modern philosophy it reduces security to self-preservation. The comprehensive view about man in Islamic political philosophy, however introduces a wider concept of security which includes the various aspects of manʹs life in this world and the hereafter. Accordingly, security is viewed as an ultimate value by some schools of political philosophy and as an instrumental value by some other schools. All schools of thought, however, look at security as having a critical value.