تبيين ماهيت تربيت معنوي و راهبردهاي تحقق آن در آموزه‌هاي قرآني

The Nature of Religious Education and the Strategies for Actualizing It in the Qur’anic Teachings

«تربيت معنوي» تربيتي خداگرا، خدامحور و اصلاح‌كننده رابطه انسان با آفريدگار است. ويژگي بارز چنين رويكردي تقويت بنيان‌هاي اعتقادي و عرفاني (شناخت و معرفت خدا) و روحيه عبوديت و بندگي است. درواقع، تربيت معنوي براي اين است كه انسان روابط خود را با خدا، جهان، زندگي دنيا و آخرت شكل دهد و طبق همان صورتي‌كه فلسفه كلي جامع اسلامي از خالق، انسان، جهان و زندگي دنيا و آخرت تعيين كرده است، گام بردارد. براين‌اساس، وقتي در پرتو تربيت معنوي، رابطه انسان نسبت به معبود خود، در مسير درست قرار گرفت و زندگي او رنگ و بوي الهي يافت، تربيت واقعي صورت گرفته و انسان گام‌هاي بلندي برداشته است. در اين مقاله ضمن بيان معناي لغوي و اصطلاحي «تربيت معنوي»، مجموعه‌اي از مهم‌ترين راهبردهاي تحقق تربيت معنوي با بهره‏گيري از آيات قرآن كريم را تبيين مي‌كند.

“Religious education” is a deist and God-oriented education and it is the means for improving the relation between man and God. The prominent characteristic of such approach is reinforcing the ideological and mystical foundations (i.e. cognition and knowledge of God) and sense of servitude. In reality, the aim of religious education is to enable man to establish relationship with God, the world, and his life in this world and the hereafter, so that he can move according to the way the general Islamic philosophy looks at man’s creator, man, the world and his life in this world and the hereafter. Consequently, when, in the light of religious education, the relationship between man and his deity goes well and man’s life has divine property, real education will be attainable and man will be able to achieve remarkable progress. Besides explaining the literal and true meanings of religious education, this paper elaborates on a number of the most important strategies for providing religious education by resting on Qur’nic verses.