ضرورت‌هاي ديپلماسي در عصر فناوري

جهان معاصر، جهاني متاثر از دانايي و فناوري است. در اين جهان قواعد و اصولي كه تبيين‌كننده توان و قدرت بازيگران عرصه بين‌الملل بوده، تغيير نموده و شرايطي جديد را پديد آورده است. در اين شرايط و هم‌زمان با توسعه، فروپاشي، پيشرفت و تغيير شكل مسايل ملي و بين‌المللي، مديريت آنها نيز به ابزارها و استراتژي‌هاي نويني نياز پيدا كرده است. از سوي ديگر تغييرات روزانه فناوري نيز موجب گشته تا ابزارهاي نويني كه زاده علم و دانش هستند، پديد آيند. در اين شرايط است كه دانش و فناوري به يكي از مولفه‌هاي قدرت كشورها در عرصه بين‌المللي بدل مي‌گردد. اين تغييرات موجب شده تا ديپلماسي كشورها نيز وادار به تطابق با شرايط نوين گردد و در دو حوزه شيوه‌هاي عمل و دستور كارها، از اين تغييرات اثر پذيرد. پژوهش حاضر با عنوان «ضرورت‌هاي ديپلماسي در عصر فناوري» تلاشي نظري است تا با شيوه تحليلي‌توصيفي تحولات اخير روابط بين‌الملل را مورد كنكاش قرار داده و از دورن اين تحليل، تغييرات ديپلماسي عصر حاضر را به نمايش گذارد. مجموع آنچه مي‌توان به‌عنوان برون‌داد اين تغييرات در ديپلماسي از آن ياد نمود، اتكا به ديپلماسي عمومي و سايبر ديپلماسي به‌عنوان شيوه‌هاي نو و ورود به مسايلي همچون مالكيت فكري، ورورد و خروج فناوري، مديريت اينترنت، محيط زيست و امنيت بيولوژيكي به‌عنوان دستور كارهاي نوين ديپلماسي است.