توازن‌طلبي نرم اروپايي با امريكا در پرونده هسته‌اي ايران

فروپاشي شوروي و پايان يافتن نظام دوقطبي، به تغيير و بازتعريف ماهيت روابط اروپا و امريكا منجر گرديد. اگرچه امريكا به تنها ابرقدرت جهان تبديل شد، اما پيامدهاي برچيده شدن نظام دوقطبي و بحران‌هاي منطقه‌‌اي، امنيت اروپا را تهديد مي‌كرد. در اين شرايط، موفقيت در هم‌گرايي اقتصادي، اروپاييان را به استقلال نظامي و سياسي ترغيب كرد. روندي كه با بروز برخي اقدامات توازن‌طلبانه با ايالات متحده امريكا مقارن گرديد. اين توازن‌طلبي از طرق غير نظامي و غير مستقيم بود و بر بسترهاي اقتصادي و فرهنگي تاكيد داشت؛ بنابراين، به تعبير برخي «توازن‌طلبي نرم» نام گرفت. در اين پژوهش پس از تعريف و ارزيابي نظريه توازن‌طلبي نرم كه ريشه در نظريه واقع‌گراي توازن قدرت دارد، به بررسي رفتارهاي تقابل‌گرايانه اروپا در برابر امريكا در دوران جنگ سرد و پس از آن پرداخته، سپس با تاكيد بر «پرونده هسته‌اي ايران» انگيزه‌ها و ساز و كارهاي توازن‌طلبي نرم اروپايي در مقابل امريكا توصيف و تحليل مي‌شود. در اين گذار تفاوت رويكرد اروپا نسبت به امريكا در دوران جورج بوش و اوباما مورد توجه قرار مي‌گيرد.