تاثير بازخورد شفاهي بر پيامدهاي يادگيري دانشجويان پرستاري

Effect of Oral Feedback on Learning Consequences of Nursing Students

اهداف: فرآيند ارزيابی در قالب ارزيابی تكوينی و نهايی صورت می‌گيرد. ارزيابی تكوينی بايد همراه با ارايه بازخورد صورت گيرد. اين مطالعه با هدف تعيين تاثير بازخورد شفاهی بر پيامدهای يادگيری دانشجويان پرستاری در دانشكده علوم پزشكی آبادان انجام گرفت. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مداخله‌ای از نوع نيمه‌تجربی، 33 نفر از دانشجويان ترم پنجم كارشناسی پرستاری دانشكده علوم پزشكی آبادان كه دوره كارآموزی بخش كودكان را در نيم‌سال اول سال تحصيلی 93- 1392 گذراندند، به‌روش نمونه‌گيری آسان و دردسترس (19 نفر در گروه مداخله و 14 نفر در گروه كنترل) انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها، فرم مشخصات شركت‌كنندگان، پرسش‌نامه خودايفا در حيطه يادگيری شناختی و چك‌ليست يادگيری مهارت‌های بالينی بود. هر مربی در هر دو نوع روش آموزشی حضور داشت. در گروه مداخله، مربی بايستی حداقل يك نوبت در روز و در نزديك‌ترين زمان ممكن به عملكرد دانشجو، بازخورد شفاهی را ارايه می‌نمود. داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS 17 و آزمون‌های آماری مجذوركای، من‌ويتنی، T مستقل و T زوجی مورد تحليل قرار گرفتند. يافته‌ها: در هر دو گروه، ميانگين نمرات فراگيران در حيطه يادگيری شناختی نسبت به پيش‌آزمون به‌طور معنی‌داری‌ بهبود يافت (001/0=p). همچنين تفاضل ميانگين نمرات يادگيری بين دو گروه، از نظر آماری معنی‌دار بود (001/0=p). در حيطه مهارت‌های بالينی، ميانگين نمرات در گروه مداخله در مقايسه با گروه كنترل تفاوت آماری معنی‌داری داشت (001/0=p). نتيجه‌گيری: بازخورد شفاهی می‌تواند موجب ارتقای يادگيری شناختی و يادگيری مهارت‌های‌بالينی دانشجويان پرستاری شود.

Aims: Evaluation process is done in form of formative and final assessments. Formative assessment should take place with offering feedback. This study was done with the aim of determining the effect of oral feedback on learning results of nursing students at Abadan Medical Sciences School. Materials & Methods: In this quasi-experimental interfering study, 33 of 5th semester nursing students of Abadan School of Medical Sciences who had passed pediatric training courses during the first semester of 2013-14 academic year were selected by easy and available sampling method (19 people in intervention and 14 people in control group). The data gathering tools were demographic information form, self- done questionnaire in the field of cognitive learning and checklist of learning clinical skills. Every coach was present in both types of training methods. In intervention group, the coach should offer the oral feedback at least one time per day and as closely as possible to student performance. Data was investigated using Chi-square, Mann-Whitney, statistical independent T and paired T tests. Findings: In both groups, the average of learnerʹs scores improve significantly compared to their pre-test in field of cognitive learning (p=0.001). Also, the differential mean of learning scores among the two groups was significant (p=0.001). In the field of clinical skills, there was a significantly difference between the average of scores of intervention and control groups (p=0.001).  Conclusion: Oral feedback can improve cognitive learning and learning clinical skills among nursing students.